Na twee uitwedstrijden kwam Argon uit Mijdrecht bij ons op bezoek. Deze jonge ploeg had ons in de uitwedstrijd redelijk weggespeeld en had zelfs nog enige titelaspiraties. We traden aan met 14 man. Wij begonnen met een ijzersterke bank en dat terwijl in het veld misschien wel de beste basis stond waaruit de TD kon kiezen. Met Patrick als regisseur vanuit de laatste lijn Mark Van B. als stopper. Het middenveld met Rolf en Mark M. en de spitsen Awet en Reany stond er een as waarop menig eerste elftal jaloers zou zijn. Argon bleek een niet het gogme te hebben, die een ervaren ploeg als Pancratius 3 wel heeft. Zo stond de organisatie goed en waren wij de ploeg met de meeste mogelijkheden. Argon was dan ook heel druk in de weer met de beslissingen van het arbitrale trio in plaats van gewoon te voetballen. Terwijl Argon nog bezig was met de discussie of het nou wel of geen ingooi voor hun was, werd de ingooi gewoon genomen en met 3 verplaatsingen lag de bal, met Reany als doelpuntenmaker, achter de verbouwereerde Argon goalie. De grensrechter van Argon vlagde nog vergeefs voor buitenspel, maar nam toch vrij vlot zijn verlies, omdat hij zich terdege realiseerde, dat hij zijn vlaggetje ietwat onterecht omhoog had gegaan. Even later leek Reany na een mooie aanval zelfs de 2 - 0 te maken. Dit feest ging helaas niet door, omdat hij bij deze doelpoging wel vanuit buitenspelpositie vertrok richting goal.
Joao kreeg nog enkele ballen te verwerken, zonder dat Argon echt gevaarlijk werd. Zo zochten wij de kleedkamer op met een 1 - 0 voorsprong. In de rust werd gewisseld, zodat iedereen aan spelen toekwam.

De tweede helft begon onrustiger van de kant van Pancratius. Argon vocht om de laatste titelaspiraties hoog te houden.
Met hangen en wurgen werden de aanvalsgolven onschadelijk gemaakt door Pancratius. Na een half uur moesten wij toch capituleren en kwam Argon op gelijke hoogte. Gelukkig hadden wij voldoende veerkracht en kwamen wij binnen een minuut weer op voorsprong.
Walter schoot de bal met dusdanig veel effect, dat de bal weer uit de handen van de keeper sprong en Awet was er als de kippen bij om de bal binnen te tikken. Er volgden nog enkele spannende momenten voor het doel van Pancratius waar Raymond de taak als sluitpost had overgenomen van Joao, die met een stijve rug het veld had verlaten . Raymond zorgde nog even voor opschudding door vanuit een uitrap de spits van Argon op het achterhoofd te raken. De spits moest na 8 tellen het veld dizzie verlaten. Nadat zowel Mark M. als Rolf nog twee vliegende tackels hadden ontweken, waarbij een speler van Argon het rood nog even mocht aanschouwen, konden wij eindelijk weer eens een overwinning vieren. Een verdiende overwinning!
Mark K.

Zaterdagmiddag 12 maart 2011 uit tegen Overamstel


Over neuzen gesproken...
Na het teleurstellende gelijkspel tegen Aalsmeer leek de uitwedstrijd tegen Overamstel de ideale wedstrijd om de neuzen weer de zelfde kant op te laten wijzen en ons niet bij de neus te laten nemen door weer verliespunten te incasseren.
Belangrijk was dat wij het neusje voor de goal niet waren kwijt geraakt en met het neusje van de zalm traden wij aan tegen de tegenstander uit Amsterdam Oost. Onze TD had met de neus in de boeken gezeten om het juiste aanvalsplan te verzinnen, waarvan de tegenstander op de neus zou kijken. Hans viel met zijn neus in de boter en verdedigde het doel van ons. Wat hij meer dan goed deed. Zijn neus krulde ervan.
Aan het eind van de wedstrijd bleek het aanvalsplan geen knip voor de neus waard, want de enigen die vreemd op hun neus keken waren wij. De overwinning werd ons letterlijk door de neus geboord. Wij keken niet verder dan onze neus lang was en hielpen onze tegenstander tussen neus en lippen met een eigen goal. Deze mogelijkheid liet de tegenstander niet aan zijn neus voorbij gaan en voor een slecht verwerkte corner werd door Overamstel niet de neus opgehaald en onberispelijk raak geschoten.
Hierdoor werden wij verschrikkelijk bij de neus genomen en gingen wij er af met een pijnlijke 3 - 2 nederlaag. De tegenstander was niet te beroerd het verlies na de wedstrijd nog eens bij ons onder de neus te wrijven en waren wij geen knip voord de neus waard. Wij kunnen doen als of onze neus bloed, maar de volgende wedstrijd moet toch echter beter.
O ja… Ronnie beterschap met je neus.
Mark K.

Op dezelfde dag dat een 23-jarige Veendammer een ANWB-paal ramde met een slokje op en een 17-jarig meisje uit Uithuizermeeden aangehouden werd voor het stelselmatig verduisteren van kassageld bij de plaatselijke supermarkt, moest Pancratius 3 het veld cq moeras in voor de bekertopper tegen DEVO'58 3 (Dikke Eikel Vanwege Ochtenderectie).

We begonnen in de volgende opstelling: Emile op de goal met achterin Hans, MacIntosh, van Baar en Houweling. Op het middenveld Andre, Rolf, Walter en Brakker. Aanval: 'Happen naar Peijnenburg' en Raymond
Het maken van deze opstelling had nogal wat voeten in de aarde, aangezien er 13 vingers de lucht ingingen bij de vraag wie er eventueel wissel wilde staan. Uiteindelijk gingen Willem & Jos er met de prijs vandoor om lekker een jasje aan te doen in de vrieskou.

In het begin werd er een beetje afgetast door beide partijen, hier en daar een beetje lafjes tegen elkaar aanhangen en vooral heel veel balverlies. Ballen vlogen over de zijlijn als zoete broodjes over de toonbank. Andre stond als 1 van de weinigen fantastisch te voetballen op de rechtshalf-positie, ik denk een blijvertije voor die positie.
Rene liep als een dolle stier van links naar rechts alsof er een plak Peijnenburg voor zijn mondje hing. Daardoor kon Raymond lekker op de middenstip plaatsnemen en kijken naar Rene alsof er een tenniswedstrijd op tv was. MacIntosh wilde verder graag dat de spitsen meer de bal kwamen opeisen, terwijl wij meer trek in Roti hadden.
De eerste speldenprikjes kwamen van de tegenstander, waarbij de verdediging werd gevormd door louter kale mannen en de aanval werd gevormd door de jeugd van DEVO.
1 van deze jeugdige spelers, ook weer kaal overigens stelde Emile een aantal keer op de proef, maar deze wilde van geen wijken weten. De aanvallen die wij hadden, werden vakkundig weggevlagd door de Engelse grensrechter, welke de scheids als een ambtenaar netjes opvolgde.
Uiteindelijk moest onze michelinman Emile toch een keer vissen, nadat de kale spits de bal vakkundig diagonaal inschoot.
Dat wij niet eerder op achterstand kwamen, had vooral met onze stofzuiger Mark van Baar te maken, die de wedstrijd van zijn leven speelde!
Halverwege de eerste helft kregen wij ook wat kansen en legde Rene de bal op fantastische wijze breed door de lucht op Raymond, die al droomde van een halve volley in het kruis trappen, maar het werd helaas de cornervlag, waardoor de spotters van Schiphol langzaam onze kant opkwamen.
Bij een van de volgende aanvallen, die goed opgezet werd door het middenveld, kreeg Andre de bal aangespeeld, deze wurmde zich door 3 tegenstanders zoals alleen hij dat kan en kreeg de bal ook nog in de korte hoek van de goal, zoals ook alleen hij dat kan, 1 - 1 dus...

Bij gebrek aan sinasappels, kreeg iedereen deze keer van Raymond een lekkere banaan om in het mondje te stoppen. Dit als excuus op voorhand voor het vertoonde spel. Dat noemen ze voorkennis.

De tweede helft gingen we vrolijk verder op zoek naar de verlossende goal met Willem en Jos op de rechterkant. Hans ging vlaggen en Dre had lekker een jackie aangetrokken.
Het spel ging op en neer en Pancratius kreeg licht de overhand door goed pressievoetbal, er kwamen kansjes, maar deze werden helaas niet bekroond met een goal.
Van Baar had halverwege de tweede helft wat pijntjes van de vele slidings en werd gewisseld voor Andre, die weer rechtshalf ging spelen, waardoor Willem een linie inzakte.
Na verloop van tijd kreeg de kale spits (niet Dre, die heeft haar) het weer op zijn heupen, trok mooi naar binnen en schoot de bal in de verre hoek, buiten bereik van onze prima keeper. 1 - 2.
Brakker had ook weer een mooie aanval opgezet richting tegenstander, waarbij hij het nodig vond om deze eens even lekker voor zijn kloten te schieten. Helaas voor hem raakte hij de tegenstander niet, maar kreeg hij er wel een gele kaart voor. Dat is overigens ook al een hele prestatie op zich.
Echte kansen kregen we verder niet meer en iedereen vond het ook wel prima om weer lekker naar binnen te gaan voor een fijne douche en een biertje. Respect voor de toeschouwers die toch in de regen naar een waardeloze wedstrijd stonden te kijken en bleven staan.
Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Raymond

Hoewel we nog steeds wachten op het verslag van de wedstrijd van Swift-Pancratius van 5-02-2011 KOOT, staat het verslag van Pancratius-Aalsmeer van 19-02-2011 er gewoon op!!

Op deze koude zaterdag traden we aan tegen Aalsmeer. Voorafgaand aan de wedstrijd bevonden wij ons op de 7e positie en onze tegenstander stond 8e met een even aantal punten, maar een wedstrijd meer gespeeld. Ondanks het feit dat sommige teamgenoten het nodig vonden om wederom gebruik te maken van een hoogtestage, waren we met 14 man. Op de doellijn stond Emile, verdediging bestond uit Hans, Mark van Baar, Willem en Maikel. Het middenveld Brakker, Rolf, Ronnie en André. Voorin stonden Walter en Melkunie*. Langs de lijn bevonden zich de gretige wisselspelers Awet, Mark H en Patrick.

We begonnen furieus en binnen een minuut resulteerde dit in een vlammend schot van Rolf, dat net naast vloog. Een paar minuten later was het wel raak. Rolf gaf een mooie steekpass dwars door de defensie en Pedro* ging erachteraan. De keeper van Aalsmeer was net iets eerder bij de bal, maar hij schoot tegen Herman* aan, die vervolgens met het linkervoetje de bal in het lege doel schoof. Na de 1 - 0 bleven we goed combineren en daaruit vloeiden een paar mooie aanvallen. De 2 - 0 kwam tot stand nadat André goed doorkwam over de rechterflank en de bal laag voorgaf. Walter was er als de kippen bij om de bal in de korte hoek de schieten. Aalsmeer had werkelijk niets in te brengen en speelde dan ook alleen maar lange ballen die onze verdediging met verve verwerkten. Na de 2 - 0 zag van Baar dat het wel goed zat en offerde zichzelf op zodat Awet het veld kon betreden. Snel daarna kon Awet alleen op de keeper aflopen, maar wat de Spits in gedachten had, kon hij helaas niet naar z'n voeten vertalen en een slap rollertje volgde. Op de linkerflank hadden we een struisvogel lopen die het vertikte om ook maar 1 keer op te kijken. Voor hij het wist, was ie de achterlijn al voorbij. Gelukkig was hij wel bekwaam in het trekken van een lange neus richting Aalsmeer.

Ondanks een prima eerste helft moest André gewisseld worden wegens rugpijn. Patrick nam zijn positie over. Brakker ging er ook uit en Mark H betrad het veld. In de tweede helft gingen we door met combineren, maar het was Herr Walter, die z'n vizier niet scherp had staan. Hij dacht dat ie tussen de palen schoot, maar de bal ging zeker 5 meter naast... De andere bal aaide hij in de handen van de keeper, die z'n gegrinnik niet kon onderdrukken. Gelukkig volgde binnen een paar minuten de mooiste aanval van de wedstrijd. Ronde Ronnie passeerde een mannetje en speelde Awet op de rand van de 16 in. Met een magistraal hakje poorte Awet zijn directe tegenstander en de bal lag panklaar voor Jeugd*, die verwoestend uithaalde en de bal in het dak van het doel joeg. 2 minuten later bekroonde Rolf z'n uitstekende optreden met een streep die onder de keeper het doel in verdween. Toch bereikte 1 lange bal van Aalsmeer de voorhoede en na een goede voorzet kon de spits bij de eerste paal binnentikken 4 - 1. Helaas stond Emile op dat moment te slapen, want hij had niks te doen gehad. Het slotakkoord was voor Pancratius. Casper* kreeg de bal op de linkerflank en met een weergaloze actie passeerde hij z'n directe tegenstander om vervolgens met links strak voor te geven. Awet stond bij de 2e paal en hij mikte de bal op de cornervlag, maar op wonderbaarlijke wijze vloog de bal binnenkant paal het doel in. 5 - 1 was dan ook de eindstand en over twee weken kan Aalsmeer z'n revanche proberen te nemen.

* = Reany

Zaterdagmiddag 22 januari 2011 thuis tegen De Meer

De eerste wedstrijd van het jaar stond vandaag op het programma. Nadat het jaar traditioneel was ingeluid met het etentje in Carels 3 en een week daarna diverse spelers op hoogtestage gingen in Gerlos, moest Pancratius 3 weer echt aan de bak.

Er was voldoende animo, alleen was de positie van keeper nog een vraagteken. Dit loste Raymond op door zijn rentree te maken tussen de palen. De verdediging bestond uit routeniers Hans, Mark van B, Mark K. en Mark H. Voor het middenveld werd deze keer gekozen voor Ronnie, Mark M. , Edu(ard) en Awet . In de aanval begonnen wij met Walter en André. Op de bank namen verassend plaats de Gerlosgangers René en Brakker.

Wij begonnen de wedstrijd slecht. Waar de afgelopen weken eerst op het Rembrandtplein en later in Gerlos de linies kort op elkaar speelden, de aanvoer goed geregeld was en er geen gaten vielen, was nu het tegendeel waar. Al snel dook de eerste speler van De Meer alleen op voor Raymond. Maar alleen zijn uitstraling was voldoende om deze speler hopeloos te laten falen. Ook nummer 2, 3 en 4 die alleen voor Raymond verschenen, misten of troffen Raymond op hun weg. Vervelend was dat eerst Mark B. geblesseerd het veld verliet en later zijn kompaan in de verdediging Mark H. Hierdoor kon het hele tactisch concept de prullenbak in en mocht Brakker het proberen op de linksbackpositie. Walter werd linkshalf en René spits. Wat wij presteerden bleef van een dermate laag niveau. Nadat nummer 5, 6 en 7 van De Meer wederom vergaten te scoren, was het uiteindelijk nummer 8 die wel koel bleef. Hij zette de gasten op een verdiende 0 - 1 voorsprong. Verrassend genoeg gooiden wij vanuit bijna de aftrap een schitterende aanval op de mat. Na een goede voorzet van André, werd deze aanval acrobatisch afgerond door Walter. Wij gingen rusten met een geflatteerde 1 - 1.

Na de rust tapte Pancratius uit een ander vaatje (Grolsch waarschijnlijk i.p.v. Zillertal) en hielden wij de gasten op hun eigen helft. Hierdoor kwamen wij beter in de wedstrijd. Er kwamen aantal goede mogelijkheden, maar De Meer had een echte keeper opgesteld. Het gevolg was dat ondermeer een schitterende vrije trap van Mark M. op katachtige wijze onschadelijk werd gemaakt. Ook een goede kopbal van Walter leverde niet het gewenste resultaat op. Achterin hadden wij de zaken redelijk onder controle, met een goed mee voetballende Raymond. Het enige angstmoment was toen Brakker binnen de 3 meter lijn in een luchtduel de bal via zijn rug op onze lat kreeg. Dit werd gelukkig vakkundig door hem onschadelijk gemaakt. In het laatste 10 minuten leken wij nog de overwinning te kunnen pakken. Na een mooie voorzet van Awet miste Walter op 3 meter van het open doel jammerlijk. Even daarvoor was het hem ook al niet gelukt, om van dichtbij Pancratius naar een overwinning te schieten. Gelukkig voor hem kreeg ook Ronnie de bal ook niet binnen de palen, waardoor hij niet alleen schuldig was van dit gelijkspel. Na voor een velen zware week mochten wij blij zijn met dit gelijkspel. Eindelijk kunnen wij ons eens rustig voorbereiden op de wedstrijd tegen het hoog geklasseerde Fortius.
Mark K.

Zaterdagmiddag 13 november 2010 uit tegen RAP

Eindelijk winst.
Deze zaterdag stond in teken van de ommekeer. Op sportpark Het Loopveld was RAP onze tegenstander. Joao kreeg de taak om ons doel te verdedigen en met een achterhoede van 180 jaar oud, zat het met de routine wel goed . Wilhelm, Edu, Mark en Maikel vormden dit quartet. Het middenveld was een stuk jonger met benjamin Mark M. centraal samen met Awet en aan de flanken Ronald en onze verloren zoon Walter. Hierdoor kreeg de rechterkant een Duits karakter met Wilhelm en Walter. Voorin mochten debutant Anthony en André voor de nodige dreiging zorgen. Laatkomers René en Ronnie begonnen in de wissel samen met de niet geheel fitte Mark H. (in de volksmond ook wel bekend als Henk).

Wij begonnen redelijk aan deze wedstrijd en probeerden vanuit de achterhoede de opbouw te starten. De eindpass ontbrak vaak mede door onze statische spitsen. Desondanks kwamen wij op een 0 - 1 voorsprong door snelle combinatie door het midden met André als eindstation. Na onze voorsprong werd het voetbal een stuk minder en kon RAP terug komen in de wedstrijd. Hierdoor stonden wij meer onder druk. Uiteindelijk werd vlak voor rust de gelijkmaker gemaakt, nadat de linker middenvelder vanaf net buiten de zestien Joao kansloos liet.
Tijdens de rust werden de nodige wisselingen doorgevoerd. René kwam in de spits voor Anthony en Ronnie verving Ronald. De inbreng van René gaf onze voorhoede extra power. Vooral in de lucht was hij sterk aanwezig. Dat bleek na een afgemeten voorzet van André die door René op a lá Dick Nanninga werd ingekopt, waardoor de 1 - 2 een feit was. De wedstrijd ontpopte zich toen als een gevecht om drie punten. De druk op ons werd hierdoor behoorlijk groot. Maikel had zich inmiddels laten vervangen door Mark H.(Henk). Het was Mark - of toch Henk - die in het duel aan de noodrem trok. De arbiter kon niets anders doen dan de bal op de stip te leggen. Deze kans liet de tegenstander niet onbenut en kwam zo op gelijke hoogte. Een tactische omzetting op het middenveld bracht ons toch nog de overwinning. Walter verhuisde naar de linker kant en Ronnie naar de rechterkant. Een goede combinatie vanaf rechts werd goed voor de goal neergelegd. Walter liep vanaf links in om zijn rentree met een doelpunt te belonen. Eindelijk was de overwinning daar, ondanks dat ondergetekende met ietwat onhandig uitverdedigen de thuisploeg nog een dot van een kans gaf. De bal belandde gelukkig op de paal. Nu hopen, dat deze opsteker ons voldoende vertrouwen geeft en dat wij ook TOG de punten kunnen ontnemen. Tenslotte nog waardering over onze twee backs, die ondanks hun leeftijd, laten zien dat voetbal niet moeilijk hoeft te zijn. Wilhelm en Maikel: Mijn complimenten!
Mark K.

Raymond wist redelijk snel in de wedstrijd te scoren nadat hij (een paar meter buitenspel, maar De Meer had geen vlagger) alleen op de keeper kon gaan na een pass van René en mooi afrondde. We kregen niet heel veel kansen. Hoewel er ruimte bij hun verdediging lag en een paar vrije trappen naast vlogen. We gaven ook niet heel veel weg, maar Atta moest wel een paar keer handelend optreden en hij dat met verve deed. De 1 - 1 van De Meer was een goal met een buitenspelluchtje maar de scheidsrechter bepaalt en hij keurde de goal goed.
De scheids maakte het aan het eind van de 1e helft weer goed door Raymond te laten scoren, hoewel hij de bal op de hand kreeg.
Met Willem voor Mark H. begonnen we aan de 2e helft. Een enthousiast De Meer zette eerder druk en uit een corner die in 1e instantie nog weggeboxt werd door Atta werd de rebound fraai ingeschoten en incasseerden we dus de 2 - 2. Het vuur bij ons werd niet aangewakkerd door de wind maar eerder geblust door de regen en verdere kansen waren niet aan o.a. René en Raymond besteed. We speelden slordig en dus bleef het bij 2 - 2 en we zochten de kleedkamers met een lichte teleurstelling op. Jos had de kleedkamers al opgezocht maar dan na een botsing, hopelijk herstelt hij snel. Deze ploeg was absoluut te pakken maar we kwamen niet verder dan een gelijkspelletje. Volgende week weer een nieuwe poging tegen WWWEDEW (volgens Theo).

Mark H.

Zaterdagmiddag 11 september 2010 thuis tegen Zeeburgia 2

De openingswedstrijd van de competitie!
Omdat de twee bekerwedstrijden twee overwinningen hadden opgeleverd, waren de verwachtingen hoog gespannen op
Sportpark De Schuilhoeve. We konden aan een ruim arsenaal van spelers putten, behalve een keeper.
Na wat bellen en sms'en konden wij good old Rob opstellen als keeper. De verdediging bestond uit vertrouwde namen met Hans, Mark van B. Mark k. en Maikel. Het middenveld was bezet door Guus, Mark M. Ronnie en Ronald. Voorin eisten André en René een hoofdrol op. Op de bank begonnen deze middag Edu, Willem en Mark H. Uniek was dat Awet er niet bij was. Minder uniek was dat Walter wegens werkzaamheden in het buitenland afwezig was. Ook Theonardo gaf een verblijf in het buitenland voorrang aan de seizoensouverture en dat terwijl Edwin ziek langs de kant stond .
João vond helaas geen tijd om Edwin vandaag te kunnen vervangen.
De tegenstander Zeeburgia, met als bijnaam The Whites, trad vandaag overigens aan in bijna volledig zwarte tenues.

Nadat de tos werd verloren door Pancratius en Zeeburgia er voor koos de zon in de rug te koesteren, trapten wij af.
Het was in het begin aftasten en Zeeburgia zocht vooral hun snelle linksbuiten. Wij konden snel druk zetten en kregen een licht veld overwicht. Hieruit ontstonden kleine kansen, maar deze kansen lieten onze spitsen nog aan hun voorbij gaan. Helaas was de linksbuiten van Zeeburgia minder kieskeurig en vanuit zijn eerste kans schoot hij onze gasten naar een 0 - 1 voorsprong.
Wij bleven het veldoverwicht houden en de ene na de andere mogelijkheid c.q. kans bood zich aan. Helaas bleef de gelijkmaker uit. René raakte vanuit een corner nog een keer de lat, miste nog een keer oog in oog met de Zeeburgia keeper en ook André zag zijn lange rush richting Zeeburgia doel gestuit door de keeper. Als excuses gold dat hij te lang de tijd om na te denken welke hoek hij zou kiezen. Een fabuleuze redding van onze gelegenheidsdoelman Rob voorkwam een 0 - 2 achterstand. De bal werd net voor of net over de lijn tegengehouden maar de regel leert ons dat de bal langdurig over de lijn moet zijn dus kon dit onmogelijk als doelpunt tellen. Deze regel werd overigens door Rob zelf geïntroduceerd. Zo geschiedde het onwaarschijnlijke en gingen wij rusten met een 0 - 1 achterstand. Zelfs de Zeeburgiaspelers keken elkaar verwonderd aan en vonden het onvoorstelbaar dat zij nog op voorsprong stonden.

Na in de rust alle schuld in de schoenen van de spitsen te hebben geschoven, begonnen wij weer met frisse moed aan de tweede helft. De tweede helft was nog beter dan de eerste. Wederom verschenen onze spitsen diverse malen oog in oog met de goalie van Zeeburgia. Maar, helaas bleef de verdiende gelijkmaker uit. René raakte weer de paal en even leek onze scheidrechter voor een penalty te fluiten maar ook René gaf toe dat de bal in het gezicht kwam van de Zeebrgiaanse aanvoerder en niet op de hand. Uiteindelijk lukte het een speler van Zeeburgia om vanuit een corner de gelijkmaker via onderkant lat voor ons binnen te koppen.
Er was nog voldoende tijd om ook de winnende treffer te maken en deze ambitie bestond zeker bij ons. Echter door een onoplettendheidje binnen de Pancratiusverdediging kon de spits van Zeeburgia alleen op Rob afgaan. Hij speelde de bal opzij, waardoor zijn meegelopen medespeler de bal in een leeg doel kon schuiven. Wij konden dus weer opnieuw opzoek naar de gelijkmaker. De tijd die ons hiervoor gegund was nog maar kort. Wederom kwamen de aanvalsgolven van onze kant waarbij de frustratie van sommige medespelers te groot werd. Zo werd de grensrechter van Zeeburgia uitgemaakt voor Pisnicht terwijl hij er niks aan kon doen dat de afgezwaaide voorzet een medespeler van ons niet bereikte en dat hij daarbij overigens volkomen terecht voor buitenspel vlagde.
Maar uiteindelijk lukte het René om, in de zoveelste een tegen een met de keeper, de bal weliswaar via de binnenkant van de paal in het doel te krijgen, 2 - 2.
Er ontstond nog een protest van de kant van Zeeburgia. Vooral de grensrechter was er, met schuim op de lippen, heilig van overtuigd, dat het buitenspel was. Zijn betoog was nogal zwak, omdat hij zich op moment ter hoogte van het zestien meter gebied van Pancratius bevond.
Al met al haalden wij toch nog een puntje waar 3 misschien op hun plaats waren geweest en staat ons doelsaldo op 2 – 2, waarbij 8 - 3 meer op zijn plaats was geweest. Wachten is het op onze scorende spits, al heeft iemand ons tijdens het weekendje 40 goals beloofd.
Waar blijft zijn rentree?
Mark

Zaterdagmiddag 4 september 2010 thuis tegen RAP 6

Tja, wat valt er na een week over deze wedstrijd te zeggen. RAP kwam met tien man het veld of voor een oefenpotje in de bekercompetitie.
Er werd ook direct verzocht of iemand van ons wilde vlaggen.
Om de mannen tegemoet te komen, werd door de wissels en een Opa gevlagd.
Tegen de overmacht van ons was RAP op deze zeer zonnige zatermiddag niet op gewassen.
De temperatuur zal ook wel van invloed zijn geweest. Of, was het de seizoenstart.
Er waren in ieder geval geen noemenswaardige incidenten. Na 3 - 0 bij rust, werd de eindstand uiteindelijk 7 - 2.
Een bijzondere vermelding is zeker op zijn plaats. Na tegen RKAVIC beslissend te zijn geweest, heeft THEONARDO deze wedstrijd een belangrijke goal gemaakt.
Frank

Dinsdagavond 31 augustus 2010 thuis tegen RKAVIC 3

Voor de bekerouverture traden wij aan tegen de geloofsgenoten uit Amstelveen. In deze avondwedstrijd speelden wij tegen het derde elftal uitkomende in de reserve 4e klasse.
Wonderbaarlijk stonden er een half uur voor de wedstrijd 12 spelers in de kantine. Zelfs Ronnie, iets wat hem het afgelopen seizoen niet gelukt was.
De opstelling, die Ronald het veld instuurde, telde een debutant en 10 bekende namen. Edwin op doel, Hans linksback, Mark K. en onze debutant Edu (of Edo voor sommigen) bemanden het centrum en op links onze Marketinggoeroe Guus. Op het middenveld Ronald, Mark M. Awet en Walter. Voorin het duo Laurel & Hardy, ook bekend als Ronnie en Reany. Theonardo en Jos hielden wij achter de hand voor de 2e helft.
Wij begonnen op zijn zomersavonds. Het was duidelijk te zien, dat het de eerste wedstrijd was. Veelvuldig kwam de lange bal van achteruit niet aan en in de korte passes schortte het aan accuratesse.
Na 15 minuten kwam RKAVIC dan ook op voorsprong. Een corner werd slapjes weggewerkt en ook op de rebound werd slap gereageerd. Hierdoor had de RKAVIC-speler een vrij baan voor een schot op het Pancratiusdoel. Edwin pareerde het eerste schot, maar op de inzet van dichtbij moest hij het antwoord schuldig blijven.
Toch leken wij wel de betere partij al kwam het er nog niet uit. Ronnie had een paar kap en draai hoogstandjes. Tot een doelpunt leidde het echter niet. Ook schoten van René, Awet en Edu brachten de keeper niet in problemen. Zodat wij met een achterstand de rust in gingen.

Ondertussen waren de teamgenoten met een verantwoordelijke baan ook gearriveerd. Mark van B., André en Jos vielen in de tweede helft in. Dit had wat verschuivingen tot gevolg. Edu schoof naar linkshalf in plaats van Ronald en Mark van B in het centrum achterin ging spelen. Jos nam de taak van Guus over als linksback en André loste Ronnie af in de spits.

In de tweede helft begonnen wij wat sterker en hielden wij de tegenstanders beter op hun helft. Het bleef oppassen voor de counter, want de fysiek sterke spitsen bleven gevaarlijk. De eerste kansen waren dan ook voor Pancratius. De keeper van RKAVIC leek bijna uit te groeien tot man van de wedstrijd. De ene redding volgde na de andere. Was het niet de keeper, dan stond er wel een verdediger in de weg om een prachtig ingekopte bal van Walter van de doellijn te halen.
Jos trad nog een keer adequaat op, toen een RKAVIC speler de defensie van ons leek te omspelen. Onze stofzuiger hield ook deze keer de aanvaller van het scoren af. De langverwachte gelijkmaker kwam uit een lage corner. Nadat de bal wat benen had geraakt, belandde deze op de rand zestien voor de voeten van ondergetekende. Waar in vorige jaren een verwoestend schot met de wreef volgde en de bal meestal in de ballenvanger achter het doel belandde, werd de bal nu met binnenkant voet en uiterste precisie langs de paal geplaatst. 1 -1! Een prachtig doelpunt!
Gezien ons veldoverwicht gingen wij direct op jacht naar de volgende goal. In zijn enthousiasme ging Walter nog een keer heel diep, waarna hij met kramp in twee kuiten tot stilstand kwam tegen het hek.
Omdat wij op zoek waren naar de winnende treffer, werd er geen aandacht aan hem besteed en brachten wij direct supersub Theonardo in het veld. Hierdoor was RKAVIC genoodzaakt twee man in het centrum van hun verdediging te houden.
André kon als gevolg hiervan optimaal gebruik maken van de een tegen een situatie aan de rechterkant. Hij zette de passerbeweging in en verschalkte de keeper met een diagonale schuiver. 2 - 1!. De laatste 10 minuten werden vakkundige uitgespeeld. Dit leverde nog een kans op voor André. Na een Van 't Schippiaanse voorzet van Ronald schrok André zo van de geboden mogelijkheid, dat hij pardoes op de keeper kopte. Zaterdag 4 september de clash tegen RAP 6. Een overwinning kan ons op de rand van de tweede bekerronde zetten.
Mark K.