Dinsdag 8 mei 2012

Pancratius 2 - Ouderkerk 6

Een kort verslag.
Houd het maar kort werd na de wedstrijd al geopperd. Maar wat is kort, wanneer je veel kwijt wil.
Voor deze wedstrijd was bijna de hele familie op komen dagen. Alleen Jos en Edu lieten het afweten. Er vielen ten slotte nog punten te verdienen voor de Gouden Schoen.
Dat een enkeling daar erg ver in ging, bleek achteraf. Gevalletje fraude? Er werd ook nog eens gefilmd.
Iedereen kwam wel aan spelen toe deze wedstrijd, behalve de geblesseerde technisch directeur.
Omdat het tijdstip vroeg gekozen was en niet iedereen op tijd kon zijn, was zelfs Nissa van de partij.
Dat was binnen de kortste keren duidelijk. Vlak na het begin van de wedstrijd, bij een gevalletje "los" en wat zacht terug spelen, kon de spits van Ouderkerk zich dit buitenkansje niet laten ontgaan. Simpel tussen Edwin en Jacob door pikte hij de bal in. 0 – 1. :-(

Daarna werd het ook nog eens 0 – 2 op deze druilerige avond. Een vette nederlaag lag op de loer.
Ouderkerk was lekker aan het blaten, zoals een schaap niet misstaat. Ze gingen er feller en steviger in dan verwacht.
Rolf kreeg het weer eens op zijn heupen. Na drie aanslagen op de enkels te hebben overleefd, was het André die op aangeven van Rolf voor de aansluitingstreffer maakte.
Ronnie zorgde voor de rust na een listig spelletje balletje pik voor de 2 - 2.

Na de rust werd in gewijzigde opstelling het spel hervat. Een gevalletje hands in de 16 van Ouderkerk zorgde voor een strafschop. Een keeper met een IQ van boven de 150 strafte een keeper met een IQ van rond de 40 maar eens af. 3 – 2.
Ondanks dat er in twee instanties tegen 10 man werd gespeeld, kon deze voorsprong niet in een overwinning worden omgezet. Twee tegengoals, waarbij de één nog knulliger was dan de ander, brachten de eindstand op 3 – 4. Jammer.
Op naar een weekendje weg en het volgend seizoen.

De gele man
Zaterdagmiddag kwart over twaalf wordt de gele man door de wekker wakker gemaakt. Gelukkig heeft hij geen kater van de avond ervoor. Feestje van Mark K. was uitermate gezellig. De gele man was daar zo rond 2 uur weggeslopen, toen hij dreigde om te vallen. Slingerend op de fiets naar huis, maar goed aangekomen.
Na twee toast, 2 eitjes en flinke mok koffie richting Badhoevedorp. Daar moest immers nog wedstrijd van artistieke leiding worden voorzien van soort minimaal fluitconcert. Daar aangekomen druppelden de spelers van Pancratius 2 ook binnen, al dan niet nog lichtjes onder de invloed van de avond ervoor.
Toen de gele man maar eens het veld wilde gaan inspecteren of de cornervlaggen al op veld 4 stonden, zag hij een half uur voor de wedstrijd Almere FC druk bezig met de warming-up. "Zo, die zijn fanatiek", dacht hij nog even. Omkleden dan maar en met zijn fluit, vlaggen en gerepareerde Eredivisie Derbystar weer richting veld.
Langs de zijlijn zag de gele man dat zich wederom een trouwe schare fans had opgesteld. Kim (altijd present), de vriendin van Awet, John, Theonardo, Rob, Robbie, Yvonne en de zoon van Jos.
Almere vertrok nog even naar de kleedkamer, toen Pancratius het veld opkwam voor haar warming-up. 5 minuten na de geplande aanvangstijd kwam Almere aangewandeld. Intimidatie, misschien?

De tos zorgde ervoor dat Pancratius mocht aftrappen. Bij het eerste fluitsignaal zag de gele man dat Pancratius met de volgende spelers aantrad: Jacob, Maikel, Mark van B. Mark K. Hans, Mark M. Jos, Edu, Guus, René en Awet. Als wissels stonden Ronnie, Ronald en Rolf paraat. Wilhelm oefende zijn aspiraties als scheidsrechter, maar eens als assistent van de gele man.
De gele man zag een fel startend Almere meteen druk zetten en al snel een veldoverwicht hebben op de helft van Pancratius. Veel van hun aanvallen strandden in buitenspel, waarbij het gemekker op de assistent en de gele man was begonnen. Toch kwam Pancratius er regelmatig goed uit. Mark M. verzette, met buik en al, veel werk op het middenveld. Mark van B. trad ook goed handelend op, waardoor de ene na de andere aanval van Almere werd afgeslagen. De slidings van Almere werden steeds feller. Door tijdig opspringen van de aangevallene werd menig blessureleed voorkomen. De gele man vond achteraf, dat hij eerder had moeten fluiten. Almere mekkerde lekker door.
Guus had behoorlijk last van de opmerkingen vanaf de zijkant. Intimideren werkt. Robbie weet daar alles van. Zo zou Maikel zelfs een levensbedreigende opmerking hebben gemaakt tegen een spits van Almere. De 0 – 1 ontstond vanuit een twijfelgevalletje buitenspel, waarbij Jacob nagenoeg kansloos was.
De 0 – 2 kwam voort uit een niet goed door de gele man beoordeelde overtreding op Mark M., die ter nauwer nood een aanslag op zijn enkels wist te ontwijken. Hierdoor kreeg Almere een veldoverwicht en kon scoren.
Bij deze stand vond de gele man het na 45 minuten ballen tijd om te rusten en de gemoederen tot bedaren te laten komen.

In plaats van een AA-tje, rookte de gele man van ellende maar een sigaretje in de rust om zo het vervolg te overpeinzen. Hoe nu verder na rust? Eerder fluiten, om erger te voorkomen.
Na beide teams weer richting veld hebben gestuurd, zag de gele man dat Mark M., Hans, Guus en Maikel plaats hadden gemaakt voor Ronnie, Rolf, Wilhelm en Ronald.

Na de aftrap zocht Almere weer de aanval, maar minder fel dan in de eerste helft. Het spel speelde zich voornamelijk af op het middenveld, waardoor de gele man niet veel heen weer hoefde te rennen. Door Pancratius werd meer naar voren gevoetbald en zo ontstonden ook kansjes. De keeper van Almere werd bij terugspeelballen regelmatig door Awet en René onder druk gezet en verstoorde zo de opbouw. Bij overtredingen van Pancratius mekkerde Almere behoorlijk tegen de gele man, alsof ze vermoord werden. Ook Mark K. vond dat de gele man meer moest durven en eerder moest fluiten, nadat hij bij een aanval in de rug was gelopen. Jacob keepte fantastisch, maar kon niet voorkomen dat Almere na 20 minuten in de tweede helft met 0 – 4 voor stond.
2 aanvallen 2 doelpunten.
Ronald vond dat de gele man niet aardig mocht doen tegen een doelpuntenmaker van Almere, die net zijn tweede doelpunt had gemaakt en vond dat hij de wedstrijdbal mocht hebben, wanneer hij een hattrick zou maken. De gele man zei alleen maar met een minzame glimlach: "Echt niet! "
Dat zowel de bal als de speler missen met gestrekt been een overtreding is, begrijpt menige speler van Almere niet. Na vermanende uitleg van de gele man, was dat wel aflopen. Hij was dat soort overtredingen meer dan zat.
Awet had een dot van kans. Na de keeper te hebben omspeeld links voor de goal, rolde de bal voor goal langs, om zo, aan de verkeerde kant van de paal, over de achterlijn te belanden.
Na een overtreding op Ronnie zou Edu wel even uithalen. De gele man zag zijn inzet in de muur van Almere belanden en kon vervolgens achter de tegenaanval van Almere aanrennen. Gelukkig was daar Mark van B. weer, die op zijn geheel authentieke manier de aanval afstopte.
Ronald had ook zijn momenten, maar zijn rushes over de linkerkant van het veld strandden in schoonheid. Ronnie kon het weer eens niet laten om een tegenstander te vernederen. De gele man zag hem een speler van Almere op dusdanige wijze poorten, dat deze speler geen stap meer kon doen van verdriet, als gevolg van deze vernedering. Een traantje glinsterde in zijn ooghoek.
In de dertigste minuut vond Awet het nodig om goed door te breken, hield overzicht en legde bal keurig af op Ronnie. Tot zijn genoegen zag de gele man Ronnie de 1 – 4 maken, door de bal prachtig geplaatst, achter de doelman in het net te leggen.
René verzette bergen werk voorin en had ook zo zijn kansjes. Zijn storend werk, maakte de verdediging van Almere behoorlijk nerveus. En un momento dado zag de gele man Rolf doorbreken. Maar na twee aanslagen vond de gele man het nodig om het voordeel weg te nemen en te fluiten voor een overtreding. Ondanks de protesten van Ronald over voordeel en verzoeken om een kaart, wilde de gele man alleen maar een derde aanslag op Rolf voorkomen.
De vrije trap van Ronnie ging helaas over. Zo bleef het bij 1 – 4.

Na het laatste fluitsignaal is het voor de gele man altijd nog even spannend. Wie geeft hem een hand en wie niet. Slechts een handjevol spelers van Almere, maar gelukkig wel het overgrote deel van Pancratius bedankten hem.
Na gedoucht te hebben en lekker broodje bal, genoot de gele man nog maar even van een biertje.
Gedachten als: "Is een voetbalwedstrijd fluiten nou leuk of niet", ebden na het tweede biertje langzaam weg.
Nog één wedstrijd fluiten maar. Dinsdagavond 8 mei. Thuis tegen Ouderkerk.
Altijd lastig.

Wanneer je ergens kandidaat voor wil zijn en met stip op de lijst van gegadigden wil stijgen, moet je vooral de shirtjes, sokken en broekjes in beheer hebben. Je vergist je gewoon 2 uur in de aanvangstijd, waardoor je jouw team en met name de technisch directeur, een half uur nerveus laat wachten in de kleedkamer. De warming-up heeft hierdoor bijna geheel in de kleedkamer plaatsgevonden.
Bovendien dwing je zo je vrouw eindelijk eens naar een wedstrijd te komen te kijken, waar ze dus helemaal geen zin in heeft. Maar ze was er wel bij.
Zo ook een kleine schare trouwe fans. Theo, Rob, John, Kim en de vriendin van Jacob.

Een ruim half uur later dan gepland, werd dan eindelijk afgetrapt tegen een nogal schopperige tegenstander. Zonder gastspelers vandaag, stond er een vertrouwde selectie in het veld.
Jacob, Jos, Edu, Mark van B. Guus, Ronald, Rolf, André, Wilhelm, Ronnie en - weer helemaal terug- René. Awet en Hans (voor straf) waren de wisselspelers. Theonardo zou zijn kwaliteiten als vlaggenist van het eerste laten zien.
Drie minuten na aanvang kreeg Ronald al meteen een eerste kans. Niet veel later een kans voor Rolf en zo ook voor René.
Een fantastisch schot van René, net buiten de 16, kon nog maar net door de keeper naast worden getikt.
Het meeste speelde zich af, net over de middenlijn op de helft van SCW. Veel trek- en sjorwerk, waarbij Rolf bijna uit zijn shirt werd getrokken. Ronnie werd zelfs bij de haren gegrepen. Hier en daar een uitbraak van SCW ,maar Mark van B. en Edu, waren weer eens onverzettelijk. Ook Guus zat er lekker bovenop.
Dat de scheidsrechter ietwat veel liet doorspelen van SCW viel wel op. Zo ook na een buitenspelsituatie, waar volgens Theonardo zeker vijf man buitenspel stonden, ontstond wat wrijving tussen Theonarde en de scheids. Om het de scheids niet al te moeilijk te maken, nam Hans, op aandringen van zo goed als het hele team, het vlaggetje van Theonardo over.
Een enkel schot van SCW belandde nog op de lat, maar daar bleef het bij. Na handelend ingrijpen van Wilhelm, vond de scheidsrechter het noodzakelijk Wilhelm even toe te spreken. Maar, toen Wilhelm over leeftijd begon, vond de scheids het blijkbaar noodzakelijk om Wilhelm uit te dagen voor een handgemeen. Wilhelm, wijs als hij is, ging niet op de uitnodiging in en door stomheid geslagen, keerde hij terug naar zijn positie, om zo zijn eigen spelletje maar weer op te pakken.
Vanuit een hoekschop van Ronnie kreeg André de bal voor zijn voeten. In eerste instantie werd zijn inzet nog gekeerd door de doelman, maar in tweede instantie kopte hij de bal over de keeper. 0 – 1.
Vanaf dat moment werd nog meer druk naar voeren gezet. SCW ging op toch op zoek naar de gelijkmaker, maar zonder resultaat. Een schot van Ronald ging nog met een boog via de buitenkant van de paal naast.
Rolf werd weer eens vastgehouden, waardoor SCW een aanval trachtte op te zetten. Jarige Jos zat er lekker op en zo werd het tij weer gekeerd.
Een kort genomen hoekschop van Ronnie en René zorgde ook nog voor gevaar. Na slecht uitverdedigen van SCW onderschepte Ronnie de bal, door de spitsen goed storend neer te zetten. Met een prachtige lob van 20 meter afstand, maakte hij vlak voor rust de 0 – 2.

Bij gebrek aan interessante drank en een te duur broodje bal werd, tijdens rust, gekozen voor een blikje chocomel, omdat Rob en John, al aan de koffie zaten. De trouwe fans waren van mening dat het verstandig was om Hans te laten vlaggen en dat SCW gewoon opgerold moest worden. Blijkbaar is deze laatste boodschap door alle muren heengegaan en in de kleedkamer beland. Hoe, dat weet bijna niemand.
Guus liet zich vervangen door Hans en voor Ronald kwam Awet in het veld.

Deze tactische wissels zorgden, na de aftrap voor de tweede helft, voor een heel ander spelbeeld dan de eerste helft. SCW kwam de eigen speelhelft bijna niet meer af. Hans was als rechtsback heer en meester over grond en kon altijd op de steun van Edu rekenen.
Rolf veroverde de bal in de middencirkel en na een prachtige rush, waarbij hij 2 aanslagen overleefde, en een derde gewoon uitkapte, legde hij de bal af aan René, die zijn eerste, maar zeker niet de laatste, van die middag maakte. 0 – 3. Hierna volgde de ene na de andere aanval , met Ronnie veel in de hoofdrol.
Zo ook een aanval via Ronnie en René, waarbij André rakelings naast schoot. Niet veel later onderschepte Ronnie de bal, na weer een verdedigingsfout van SCW. Eindelijk kreeg Awet op aangeven van Ronnie zijn kans om weer eens te scoren en bracht op fraaie wijze de stand op 0 – 4. En ook het zonnetje meldde zich nog even.
De aanvallen van SCW, voor zover je nog van aanvallen kon spreken, kwamen niet ver en een enkele keer moest Jacob anticiperen op een terugspeelbal.
De tweede korte hoekschop, tijdens deze helft van Ronnie en René, had ook resultaat.
Ronnie naar René, René terug naar Ronnie. Kappen, draaien, kappen en nog een keer kappen. René werd al bijna wanhopig (Kom op nou met die bal!). Eindelijk kreeg hij dan de bal op de rand 16 meter. Met een fraaie boog (buitenkant voet), krulde hij de bal precies tussen de lat en de keeper. 0 – 5!
Bij deze stand vond André het welletjes en hij liet zich vervangen Guus, die inmiddels wat bijles in het vak "assistent scheidsrechter" had gekregen.
Wilhelm werd nu weer regelmatig in stelling gebracht of gemanoeuvreerd. Alleen voor de keeper en weer over. Zelfs Mark van B meldde zich in spits om Wilhelm te ondersteunen.
Bij de volgende aanval had Ronnie de bal, in de ogen van de spitsen, op zij moeten leggen, want zijn ietwat slappe schot belandde in de handen van de keeper. Desalniettemin bracht hij kort daarop René in bal bezit. Met de aanmoediging "GA JE, Reaney!" ging René vanaf de middenlijn richting doelgebied. In eerste instantie werd zijn schot nog gekeerd, maar in tweede instantie was het gewoon raak. 0 – 6!
Bij deze stand was tijd voor een echte publiekswissel. René liet zich vervangen door Ronald om zo Wilhelm, vanuit een positie als spits, nog meer kans te geven om nu eens eindelijk een doelpunt te maken.
Awet gaf onbaatzuchtig de bal op Wilhelm, die in zeer kansrijke positie stond. Iedereen hield zijn hart al vast. Gaat het nu dan eindelijk lukken? Het leek wel in slow motion te gaan.
Geluk dwing je af en Henri plaatste bal, alleen voor keeper, prachtig in de goal. 0 – 7! Hè, hè. Henri staat op de lijst.
Deze wedstrijd had met dubbele cijfers kunnen eindigen en Jacob had de nul kunnen houden.
Misschien, omdat hij als jarige nog geen cadeautje had gekregen, besloot Jos er maar één weg te geven. Of was het om toch weer een ietsepietsie spanning terug te brengen in de wedstrijd. Misschien wel om Jacob ten overstaan van zijn vriendin te testen.
Bij een aanval van SCW gaf Jos de rechterspits van SCW maar de vrije doorgang. Deze spits wist dit cadeautje meteen te verzilveren en bracht de eindstand op 1 – 7! Bedankt Jos.

Uiteindelijk wel een mooi resultaat! Proficiat mannen.
Volgende week wacht de topper tegen het altijd lastige Almere FC.

Een gure wind waaide over de velden van Sporting Martinus en dat hebben ze geweten ook.
Theo toonde vol trots zijn kleinkind voor de wedstrijd, dus dat moest een gunstig teken zijn.
Ronald maakte zich afgelopen dinsdag al de nodige zorgen voor de wedstrijd, maar wist toch een ruime selectie op het veld te zetten. En wat voor selectie.
Als trouwe toeschouwers stonden Kim, Rob, Theo, Jacob en vlaggenist René paraat.
Maar in het veld als spitsenduo Awet en Gersom, met op het middenveld Ronald, Ronnie, Rolf en André (of was hij weer rechtsbuiten). Als wissels stonden Raymond en Jos te verkleumen.
Om er voor te zorgen dat Hans in de goal echt vernikkelde van de kou, werd de verdediging gevormd door Henk, Edu, Harmen en de altijd opwekte Henri, uuh Wilhelm.

Met een ijzig windje mee werd na de aftrap direct de aanval gezocht en meteen waren er kansjes.
Na 5 minuten in de wedstrijd kapte, draaide, tolde en schoot Ronnie op fenomenale wijze de bal in het doel van Martinus. 0 – 1!
Via de onderkant van de lat ging de bal hard en onhoudbaar in de goal. Zo die zit en Kim heeft weer eens goal van haar lieverd gezien.
Gersom was een lekkere stoorzender voorin en maakte het uitverdedigen voor Martinus bijna onmogelijk. Ronald had langs de linkerkant een weer een paar lekkere rushes naar voren, waardoor een paar goede mogelijkheden ontstonden om de score uit te breiden. Het linkerbeen moet zich nog wat ontwikkelen, maar bepaalde kleppen niet.
Goed en snel combinatiespel bracht Awet in stelling voor een lege goal. Het was erg knap om de bal ernaast te krijgen.
Even later was het André die voordeed hoe het moest. Rechts voor de goal, net binnen de 16, stiftte hij de bal keurig over de keeper in de linker hoek. 0 – 2!
Er werd veel naar voren gevoetbald, waardoor de kansen bleven komen, maar ook de angst achterin, omdat het middenveld te veel druk naar voren zette. Henk moest een paar keer corrigerend ingrijpen en deed dat, gesteund door Edu, met verve.
Edu had de boel achterin goed georganiseerd en kon over de rechterzijde altijd rekenen op Wilhelm, die veel ruimte kreeg omdat Martinus zich ver terug liet zakken. Na een aanval over links, gaf Ronnie de bal lekker voor en André kopte fraai de 0 – 3 binnen.
De strijd om een bepaalde trofee leek te zijn losgebarsten. Steeds meer spelers roken hun kans.
Zelfs Harmen, die lekker domineerde, pakte zijn doelpunt mee. Vanaf een metertje of 20 links voor de goal verschalkte hij met een uitgekookte bal de keeper van Martinus, door de bal in de rechterbovenhoek te plaatsen. 0 – 4 en dat na 30 minuten.
2 fans op de bank waren er toch niet helemaal gerust op.
Een kleine blonde spits van Martinus brak door en Hans en Edu moesten voor de nodige obstructie zorgen. De vrije trap vanaf de rand 16 die hierop volgde, bracht de stand op 1 – 4!
5 minuten later kon na een gevalletje "los" van Hans, waardoor Edu zijn actie staakte, de spits van Martinus met een simpele beweging tussendoor de 2 – 4 maken.
Mopperde mopper. Dit wordt nog spannend als ze zo makkelijk vallen voor Martinus.

Na wat opgewarmd te zijn in kantine, met klef broodje bal, werd geconstateerd dat Edu en André plaats hadden gemaakt voor Jos en Raymond. Jos ging op de plek van Henk spelen, waardoor Henk naar het midden schoof. Raymond nam de positie van André in, zo leek het althans.
Rolf had, als jongste bediende, de aanvoerdersband van Edu overgenomen.

Met nu een ijzig windje tegen werd aan de tweede helft begonnen. Langs de zijlijn werden de billen al snel samengeknepen, toen Martinus door onnodig balverlies meer in balbezit kwam.
Het was even zoeken. Hans liet zich niet gek maken en was nog voldoende opgewarmd om een bal van een doorgebroken speler van Martinus op prachtige wijze uit het doel te houden. Later plukte hij ook nog een aantal keren lekker een balletje uit de lucht.
Daarna werd het afzien voor Hans van de kou.
Na het rommelige begin van de tweede helft werd de druk naar voren weer opgebouwd. Een overtreding van Martinus op de rand van de 16 resulteerde in een vrije trap, die door Ronnie keurig in de handen van de keeper werd gekruld.
Zowel Wilhelm als Jos kon langs de zijkanten lekker opkomen. Vanaf de kant werd door Martinus al een paar keer geroepen om die nummer 6 aan te pakken. Dit weerhield Ronnie er niet van om de met een puntertje de 2 – 5 te maken.
Even later bracht dezelfde nummer 6 Raymond in stelling, die de 2 – 6 maakte.
Op het middenveld waren Rolf, met zijn uitschuifbenen, en de iets doorgeschoven Harmen soeverein.
Raymond was trouwens bijna overal te vinden. Gersom kwam ook nog een paar keer lekker door, maar mistte precisie.
Ronnie was gekmakend voor de verdediging van Martinus. Kappend en draaiend maakte hij de 2 – 7 en niet veel later de 2 – 8 maakte. Tot grote frustratie van de speler van Martinus, die maar bleef roepen: "Hou die nummer 6 nou in de gaten, eikels!"
De 10 lag in het verschiet.
Ronald liet zich nog even vervangen door André, die zo zijn score ook nog even wilde opvijzelen.
De eindstand van 2 – 9 komt op het conto van Raymond. Harmen brak over rechts lekker door en speelde fraai de vrijstaande Raymond in. Raymond joeg de bal, op de voor hem kenmerkende wijze, als een streep het net in.
Vijf minuten voor tijd vond de scheidsrechter het welletjes en floot voor het einde.
Prima wedstrijd, met verfrissend combinatiespel en een goede verdediging, die de boel lekker op slot hield.
Goed gedaan mannen!

Zaterdag 17 maart 2012
Pancratius 2 - Swift 14

Pittige wedstijd tegen de nummer 2 van vorig seizoen. Ondanks een veldoverwicht tijdens de tweede helft werd niet gewonnen.
Slechts één aanval van Swift tijdens de tweede helft bleek besllissend. 1 - 2 verlies.
Het verslag van Mark K. volgt.

Vandaag de topper in de 5e klasse tegen de koploper Amstelveen. Op een geheel gerenoveerd sportpark waar een nieuwe kantine en kunstgrasvelden waren aangelegd traden wij aan tegen dit zeer jeugdig elftal.
Met wat spelers in de lappenmand moest onze technisch directeur weer alle registers open trekken om een volwaardig Pancratius zaterdag 2 binnen de lijnen te krijgen. Echter zoals zo vaak lukte het om met 11 spelers af te laten trappen met nog 2 spelers onderweg. De basis opstelling bestond uit Hans op doel. Achterin Guus rechtsback, Mark van B. en Mark K. in het centrum en op links Jos. Middenveld Ronald op links, centraal Edu en Raymond en op rechts Wilhelm. Als spitsenduo werd gekozen voor Ronnie en Awet.

Wij begonnen sterk, konden de tegenstander vast zetten en zoals tijdens de eerste wedstrijd probeerde Amstelveen met veel lange ballen de gevaarlijk snelle spitsen te bereiken. Echter de spitsen hadden geen kans tegen de uitstekende defensie van Pancratius. Vooral Mark van B. was heer en meester tegen de Duitse spits . Pancratius kreeg de beste kansen en door slordigheden in de opbouw van Amstelveen konden wij een paar maal bijna profiteren. Ronald had zijn plaats afgestaan aan Rolf die eindelijk gearriveerd was en zo konden wij de druk verder opbouwen. Kansen voor Awet, Ronnie en Rolf op de paal leverden geen doelpunt op voor ons team. Hans reageerde nog heel attent een terugkopbal van Mark K. die vanuit een corner in het doel leek te verdwijnen. Dit was het enige wapenfeit van Amstelveen, terwijl hun keeper alweer handelend moest optreden op een vlammend schot van Rolf. Later stopte hij ook knap een vrije trap van Edu. Zoals zo vaak in het voetbal werd het missen van kansen afgestraft door Amstelveen. Vanuit een counter kon Hans de langen ballen weg trappen maar deze werd weer opgepakt op het middenveld door Amstelveen en met een 1 twee werd de defensie uitgespeeld en makkelijk ingetikt. Een onterechte 1 - 0 achterstand.

Echter, gingen wij niet bij de pakken neerzitten en pakten de draad gewoon weer op. Via leuk aanvalsspel werd Rolf de zestien ingestuurd, was de Amstelveenkeeper te laat om de bal te pakken en kegelde Rolf omver. Voor iedereen was het duidelijk dat dit een penalty was. Helaas niet voor de overigens uistekend leidende scheidsrechter. Zo werd ons jammerlijk een penalty onthouden. Die gezien de aanwezigheid van diverse penaltyspecialisten makkelijk de gelijkmaker had opgeleverd. Zo gingen wij dus rusten met een 1-0 achterstand.

In de rust bleek wel dat de 1e helft al veel energie had gekost van en vooral de defensie zat er redelijk doorheen. In de rust werd Raymond gewisseld voor Raymond die op de positie kwam van linkshalf. Voor de duidelijkheid, dit was dus niet Raymond die twee wedstrijden geleden 5 keer scoorde, maar een debutant en goede vriend van Rolf .

De tweede helft begonnen wij iets slapper en er kwamen meer schoonheidsfoutjes. Hierdoor kwam onze defensie meer onder druk en werd Amstelveen sterker. Wij probeerden het goede spel van de 1e helft weer op te pakken, maar het was allemaal net wat minder. De spits, die tot dan volledig in de zak zat bij Mark van B., ontdeed zich van twee Pancratiusspelers en schoot met links vanaf de rand zestien de bal keihard onderkant lat langs Hans. Uit deze actie bleek dat de spelers van Amstelveen net wat fitter waren dan die van Pancratius. Toch kregen wij nog een mogelijkheid om de achterstand te verkleinen een wat onbesuisde actie van de Amstelveenkeeper leverde ons een penalty op. In zijn enthousiasme om de bal snel uit te trappen kegelde hij Mark K. onderweg onderuit en de scheidsrechter gaf nu wel een penalty. Edu nam zijn verantwoordelijkheid en schoot de bal hard halfhoog in de rechterhoek van de keeper. Helaas was dit ook de hoek waarop de keeper gokte en met een mooie redding herstelde hij zijn eerder gemaakte fout. Dit was de tweede domper in korte tijd en vrij snel na de gemiste penalty leverde knullig balverlies de 3 - 0 op, waardoor de wedstrijd gespeeld was. Ook in de tweede helft kregen wij nog voldoende mogelijkheden, maar de bal wilde er niet in. Dat vanuit de counter ook nog de 4 - 0 volgde was erg zonde. Gelukkig sierde Raymond zijn debuut op met , zoals elk talent dat doet, een doelpunt waardoor de eer toch nog gered werd.
Na de wedstrijd werd er in de kantine van Amstelveen nog een feestje gegeven inclusief DJ. Onze tegenstander verscheen als LMFAO met leggings in panterprint. Een leuk gezicht van een goede sportieve tegenstander, die terecht kampioen zal worden in onze poule.
Volgende week het jonge spul van Swift. Deze zal gewonnen moeten worden om een top drie klassering te kunnen realiseren dit jaar.

Mark K.

Tsja, wat moet je als technisch directeur, wanneer je op papier 18 spelers hebt en er zijn 10 om verschillende redenen niet beschikbaar als gevolg van blessures en vakanties.
Je belt een slag in de rondte en weet uiteindelijk een selectie neer te zetten die er mag zijn.
Niet op elkaar ingespeeld en toch de winst pakken tegen een tegenstander, die zijn beste wedstrijd van het seizoen speelde.
Zo schraapte Ronald de volgende selectie bij elkaar.

Tussen de palen stond Emile met voor hem Maikel, Mark van B., Hans en Henk als poortwachters. Het middenkader werd gevormd door Ronald, Johan (broer van Ronnie) José en Jos, met daarvoor Ronnie en Frans als spitsenduo.
Awet, Anthony en later Wilhelm waren de wisselspelers. Toch uiteindelijk nog 14 man.
De artistieke leiding vanuit de middencirkel was in handen van de in het felgeel gehulde Theonardo.

RKAVIC begon gretig aan de wedstrijd, waarbij men zich kan afvragen, hoe het komt dat deze ploeg één na laatste staat in onze poule staat. Het was even zoeken, maar na 15 minuten, bij de derde gevaarlijke actie van RKAVIC, raakte een spits van hen de bal verkeerd en kwamen zij met 0 – 1 voor.
RKAVIC rook een derde zege van het seizoen en ging er stevig in. Stevig is iets wat je ook over Mark van B. kan zeggen.
Er stevig in gaan, kan hij ook goed. Door tijdig instappen en gewoon niet opzij gaan, keerde hij menig keer het aanvalstij van RKAVIC . Op rechts vond hij immer Hans als aanspeelpunt, die te vaak met een lange haal naar voren speelde. Op links vond hij steun bij de overzettelijke Henk. De lange ballen van Hans maakten het voor het middenveld, toch enigszins zwaar. Met name de conditie van José was niet op veldvoetbal voor bereid. Johan was daarentegen over de gehele linie wel actief. Er ontstonden regelmatig kansen, maar de pegels van Frans ontbeerden aan richting.
Het stevige spel van RKAVIC, waarbij men de vliegende tackel niet schuwde, verstoorde de opbouw regelmatig, waardoor RKAVIC iets meer kansen leek te creëren.
Ronald zorgde voor de gelijkmaker. Na een voor Ronald typerende lekkere rush, scoorde hij ook nog eens met zijn chocoladebeen. Hoewel chocolade? Dat linkerbeen het doet inmiddels beter dan zijn rechterbeen. 1 – 1!
Awet verving zijn inmiddels afgepeigerde mattie José, die geheel buiten adem was en eigenlijk aan de zuurstof moest.
Voor de rust was het Ronnie die - op de voor hem op het lijf geschreven wijze - de 2 – 1 aantekende. Draaien, kappen, schijnbeweging, panna, kappen, draaien, ja ja en schieten. Raak!
Maikel maakte het nog even heel spannend door zomaar een speler van RKAVIC de bal in de voeten in te spelen, om zo RKAVIC weer bal bezit te gunnen.
Gelukkig strandde deze plaagstoot op de rest van de verdediging.

De toeschouwers (waar was John eigenlijk?) waren toch behoorlijk nerveus geworden tijdens de eerste helft. Gaat het lukken. Zelfs de vaste thuisfluiter, die geen seconde kon stilstaan langs de kant, vergreep zich van ellende in de rust met klotsende oksels aan een broodje bal met extra veel satésaus. Toch had de oudste toeschouwer het meeste vertrouwen. Dré en Robbie hadden dat ook wel, maar…

Na de rust vervingen Antony en Wilhelm, Jos en Ronald. Met frisse moed werd aan de tweede helft begonnen. Hans ging tussen palen en Emile rechtshalf of was het nou rechtsbuiten.
Deze frisse moed veranderde al gauw in lauw water. Om toch maar weer wat spanning terug te brengen in de wedstrijd en RKAVIC ook toch wat balbezit te gunnen, werd bij het uitverdedigen voor het gemak de bal maar aan RKAVIC gegeven om ze toch nog een kans te geven.
RKAVIC liet zich deze buitenkans eindelijk niet ontnemen en bracht, door de gelijkmaker, de spanning terug in de wedstrijd. 2 – 2.
Zo moest er weer worden afgetrapt. Toch werd er goed gecombineerd met mooie driehoeken en veel op de goal van RKAVIC geschoten. Awet en Frans vonden elkaar regelmatig. Maar ook weer niet.
Slecht uitverdedigen van RKAVIC en storen van Frans, gaven Awet een uitgelezen kans. Van behoorlijke afstand verschalkte hij met een prachtige lob de doelman van RKAVIC. 3 – 2!
Niet veel later was het Frans die snoeihard de 4 – 2 aantekende. Echt een streep van rechts voor goal vanaf 16 meter, vlak onder de lat. Frans liet zich hierna vervangen door José , die alsmaar beter in de wedstrijd kwam.
Hans vond het nodig om RKAVIC toch weer wat balbezit en een kans te gunnen. Voor het gemak speelde hij de bal even naar een RKAVIC aanvaller, die vervolgens Hans belette zelf de bal uit het net te halen. 4 – 3!
Johan had ook zo zijn kans alleen voor de keeper, maar kwam met zijn passen niet lekker uit en miste jammerlijk. Ronnie liet zich met kramp vervangen, waardoor Frans zich opnieuw in de spits meldde.
Hij gaf alleen voor de keeper de bal af aan Anthony. Helaas, geen goal. RKAVIC kreeg nog een kans op de 4 – 4. Een scherpe aanval van RKAVIC bracht één van hun spitsen alleen voor Hans in stelling. De scheids had vanuit de middencirkel overduidelijk buitenspel gezien. Hij was van mening dat de grensrechter niet goed oplette. Gelukkig ging het schot de RKAVIC-spits ook nog over.
Hierop volgden nog wat plaagstoten van onze spitsen. Uiteindelijk was het Anthony, die vanuit een goed opgezette aanval de eindstand op 5 – 3 bepaalde.

Volgende week is de topper tegen de gedoodverfde kampioen Amstelveen. Deze tegenstander zal een andere kluif zijn dan RKAVIC.

Een trouwe fan.

Een goed begin is het halve werk. Kent u die uitdrukking?

Een prachtige en zonnige zaterdagmorgen in Buitenveldert. Vijf voor half 12 in de kantine van Buitenveldert en nog maar 5 spelers van de selectie. Zelfs geen technisch directeur. Wat is hier aan de hand? Betaald parkeren? Had dat te maken met de eerste wedstrijd na de winterstop of een skivakantie? 25 minuten voor de wedstrijd toch voldoende spelers aanwezig om de kleedkamer op te zoeken. Guus vergeet af en toe dat hij 2 auto's bezit. Dit kostte hem al eens een parkeerboete en nu lagen de ballen nog in de auto die nog bij hem voor de deur stond. Weer een nominatie voor Guus. Ter compensatie bood hij aan om de eerste helft en in eerste instantie de enige wissel te zijn. Later voegde ook Ramon zich bij de selectie.
Buitevenldert leek ook niet zo fanatiek, want beide teams stonden rond 10 voor 12 pas op het kunstgras.

Jakob, terug van een blessure, stond weer eens tussen palen. De achterhoede werd gevormd door Hans, Mark van B. Edu en Maikel (ook weer fit). Het middenveld – Ronald, Jos, Henry (of is het nou Wilhelm) en Rolf – moest voor de aanvoer zorgen bij A & A.
Awet en André dus.

Na de aftrap van Buitenveldert was het even opwarmen en zoeken naar de juiste combinaties. Dat duurde toch wel wat lang. Misschien wel wat te lang. Lange ballen over rechts leidden niet tot het gewenste resultaat. Na wat kansen over en weer was het toch André die uit het niets zorgde voor de 0 - 1 voorsprong. Goed doorkomen, een lekkere dribbel en raak.
Dat het lastig is om goed te voetballen tegen een slechte tegenstander werd helaas maar weer eens bevestigd.
Door een verdedigingsfout kwam Buitenveldert na 5 minuten weer op 1 – 1. Buitenveldert rook zijn kans en bleef druk zetten.
Rond de twintigste minuut zwaaide een mislukte voorzet van Buitenveldert dusdanig af, dat de bal over Jakob heen de kruising in ging. 2 - 1.
Toch bleven de kansen komen. Bijna volledig linksbenig brak Ronald lekker door en besloot zijn rechterbeen maar weer eens in te zetten als kanon. 2 minuten later moest hij zich laten wisselen voor Guus. Maikel en Jos braken regelmatig door over de flanken, maar zonder het gewenste effect. Guus deed het goed als linkshalf. Door zijn inzet kwam hij goed vrij net buiten het zestienmetergebied. Een mooi schot van hem ging rakelings over de goal. Guus, die gaat scoren. Dat zou toch wat zijn. Rolf verzette, gesteund door Wilhelm, overigens bergen werk op het middenveld. Zijn inzet leidde tot een weergaloze pass schuin over het veld in de voeten van André . Dré liet deze kans niet verloren en zette de boel weer recht. 2 -2!
Even later was het Edu die, vanuit een strak genomen vrije trap vanaf zo'n metertje of 20, de keeper van Buitenveldert volledig voor schut zette. 2 – 3! Alsof dat nog niet genoeg was. André maakte op slag van rust nog even zijn derde van de dag. Na een stevige bodycheck binnen het strafschop gebied op de doorgebroken Mark van B., wees de uitstekend fluitende scheidsrechter resoluut naar de penaltystip.
André liet zich dit buitkansje ook niet ontnemen om weer bovenaan de topscorelijst te komen. De keeper kwam, zoals men in de eredivisie wel vaker ziet, zwaaiend en springend veel te vroeg uit zijn goal. André nam beheerst zijn aanloopje en tikte de bal subtiel in de linkerhoek.
Met 2 – 4 op het scorebord werd kleedkamer opgezocht voor een heerlijk bakkie thee.

Na redelijk broodje bal en 3 kopjes koffie vertrok een viertal trouwe fans met het team weer naar het toch wel hobbelige en zachte kunstgras van het tweede veld van Buitenveldert.
Hans liet zich vervangen door Ramon, die op het middenveld ging spelen naast Rolf. Guus ging op de plek van Hans spelen als rechtsback.

De op één na oudste fan gaf al aan dat deze wedstrijd bij lange na nog niet gewonnen was. De oudste fan had wat meer vertrouwen. Maar de jongste fan was het roerend met de oudste fan eens. De op één na jongste fan hield gewoon zijn hart vast en een vlag. Dat was nodig ook.

Na de aftrap kwam het niet lekker op gang. Awet en André zochten de diepte langs de zijkanten, maar kwamen er niet goed door. Wilhelm liet zich, geblesseerd aan de rechter grote teen, na een kwartier vervangen door Ronald.
Het bleek lastig te domineren en door een misverstandje tussen Edu en Jakob, kon de spits van Buitenveldert lekker vrij de 3 – 4 intikken. Beetje mopper de mopper.
Buitenveldert zag zijn kans schoon en steeds ging meer druk naar voren zetten en vroeg storen. Hierdoor ging de grip op de wedstrijd enigszins verloren.
Deze grip had tot gevolg dat Buitenveldert na 30 minuten terug kwam tot 4 – 4. De fans voelden het al aankomen. Te veel vrijheid voor een tegenstander, die nu zelfs een overwinning rook. Daarentegen zorgde Awet wel voor wat plaagstootjes. Hij brak ook nog eens een keer vanaf de middenlijn door. Zijn pass op André mistte precisie en werd onderschept door een verdediger.
Ronald was nog even betrokken bij het enige opstootje van de dag. Hij zou zijn nagetrapt. Gelukkig herpakte hij zich - voor zijn doen - snel en zette zich weer volop in. Ramon had rond de zestien ook nog een aantal goede acties, maar zijn afstandsschoten troffen geen net achter de keeper in het doel.
Vlak voor het einde van de wedstrijd werd Rolf weer eens stevig aangepakt. De overtreding zorgde voor een vrije trap links voor de goal buiten de 16. Een lekkere plek voor een linkspoot zou je zeggen. Maikel eiste de bal resoluut op. Tweebenig zijn heeft dan zo zijn voordelen. De verdediging van Buitenveldert had geen idee hoe hij de bal voor de goal ging geven. Met links krulde hij de bal richting linkerbovenhoek van het doel. André kopte de bal voor de zekerheid nog even hard in, om zo, met zijn vierde van de dag, de eindstand vast te leggen op 4 – 5.
Een moeizame, maar wel terechte overwinning.

Frank

Zaterdag 17 december 2011

PANCRATIUS 2 - SCW 3 

Met het slechte weer in gedachten rekende ik al op een afgelasting, maar het kunstgras was zaterdag gewoon beschikbaar.
Het was zelfs lekker weer en met een tegenstander die met muziek in de kleedkamer ons al probeerden te initimideren mochten we beginnen met een selectie van precies 11 spelers.
Hans op doel, Mark H, Mark K, Guus en Jos achterin, Rolf, Ton, Andre & Bakker op het middenveld en Ron & Awet voorin. De rest was ziek, zwak, onderweg of door andere redenen afwezig.

Tegen het jeugdige team met veel snelheid en inzet hadden we het in het begin best moeilijk en wij moesten nog even warm worden. We komen deze periode door met enkele kansjes voor SCW, waaronder een goed schot op de lat. Er ligt soms toch wel wat ruimte voor Pancratius en halverwege de eerste helft gaat Awet op rechts een actie aan en speelt Ton aan. Ton kapt en schiet strak in: 1 - 0!
Daarna gaat het gelijk op totdat een opstootje ontstaat, dat begint bij een irritant jochie van SCW. Die wordt corrigerend aangepakt, waarna toevallig meneer Hans er ook bij betrokken raakt. Met grote angst verontschuldigde een speler van SCW aan meneer Hans, dat hij het niet had gedaan. Hans heeft al weer jaren op zo'n verzetje moeten wachten en kan er nu weer jaren tegenaan. SCW pakte het correct op door 'nummer 7' zelf al van het veld te verwijderen. De wedstrijd ging weer verder en de rust werd met de 1 - 0 bereikt.

In de rust werd er gekozen nog niet te wisselen, ondanks de komst van Rob. Met dezelfde opstelling hebben we het in het begin van de tweede helft toch wat lastig. We lopen misschien iets te ver achteruit en via een corner en wat later uit een goede aanval komen we met 1 - 2 achter. Toch voelen we ons niet verslagen en daarna neemt Pancratius het spel grotendeels in handen. De grootste kans komt uit een pass van Andre op Mark K., die de bal nog wil aannemen voor de goal. Helaas faalde hij.
Ook enkele kleine kansen werden niet gemaakt, totdat uit een mooie pass van Rolf, Bakker de diepte werd ingestuurd en vakkundig de bal langs de keeper in het doel legde: 2 - 2. Ondanks verkeerd raken zat hij er lekker in. Later kreeg Bakker uit een actie van Andre op de achterlijn de winnende op zijn voet. Maar, twijfelend tussen rechts en links ging de bal naast. Rolf kon daarop nog inschieten, maar raakte de paal. Rob was nog steeds niet warm genoeg aan de zijlijn (sorry Rob) en met dezelfde groep werd de 2 - 2 eindstand bereikt. Penalties moesten beslissen wie er verder ging naar de volgende ronde. Koot en Andre scoorden makkelijk, maar de penalties van Rolf, Ton en Ron kwamen allen in de categorie 'gouden lul waardig'. Een goede wedstrijd die we hadden kunnen en misschien wel moeten winnen. De wedstrijd bevatte tevens weer enorm veel materiaal dat tijdens het weekendje gebruikt kan en misschien wel gebruikt zal gaan worden. De avond werd prima afgesloten met een feestje ter ere van de 50e verjaardag van Wilhelm/Henry.
De drank vloeide rijkelijk en de heupjes konden losser worden gemaakt. Alvast fijne feestdagen toegewenst!

Bakker

10 doelpunten maken en toch winnen met maar 2 – 9 van de hekkensluiter.
Hoe doe je dat? Vraag dat maar aan de man, die het mooiste doelpunt van die middag heeft gemaakt.
Overigens is het 18e elftal van WV-HEDW een fusie elftal. De helft van dat elftal was de vorige seizoenen al eens de tegenstander geweest. Opvallend was dat hun aanvoerder met de jaren heen ook wat ronder was geworden. Iets dat inmiddels vele spelers van Pancratius ook overkomen is. De leiding in het veld was in handen een speler van het 17de.
Ondanks de frisheid beschikte de leider over een redelijk ruime selectie op Sportpark Middenmeer.
Het spitsenduo René en André moest voor de doelpuntenproductie zorgen op aangeven van het middenveld.
Dit middenveld bestond uit, de inmiddels linksbenige Ronald, de jeugd van Rolf, het sluwe van Ronnie en de altijd kritische Patrick.
Achterin moesten Guus, Edu, Mark van B en Henkie ervoor zorgen, dat Hans zich - tussen twee palen en onder een lat - stierlijk zou vervelen.
Langs de lijn stonden Jos, Emile en later ook Henry paraat. Zo ook wat fans. Theonardo bleef in vorm, door als grensrechter van het eerste, ook tijdens deze wedstrijd de vlag, inclusief decadente handschoentjes, ter hand te nemen.

Er werd voortvarend gestart tegen WV-HEDW, dat in eerste instantie met maar een enkele spits begon en op die manier nogal wat spelers achter de bal, zo niet in de verdediging, hield.
Goede combinaties strandden door te lange ballen door het midden. Volgens Patrick heeft zelfs iemand iets geleend van het paard van Sinterklaas of heeft daar patent op aangevraagd. Ronald had vanaf de zijkant een aantal lekkere rushes, doch deze strandden in schoonheid.
Guus kreeg tussendoor privéles in positiespel. Veel ging over links, maar het was André, die op aangeven van Mark van B., met zijn chocoladebeen de score opende. Even later was het Ronnie die de keeper van WV-HEDW in de korte hoek verschalkte. Een ruime zege leek al op de loer te liggen.
Vanuit een hoekschop kwam WV-HEDW terug. De palen werden zo goed gedekt, dat een spits van VW-HEDW vrij kon inschieten en even leek het echt spannend te worden: 1 – 2. René zorgde weer even voor wat marge door de 1 – 3 er in te koppen.
De tegenstander had toch weer wat hoop gekregen en besloot maar eens beetje vooruit voetballen. Hierdoor werd de druk op Guus opeens zo groot, dat hij de bal – met de bedoeling over de achterlijn te spelen – met een prachtige curve rechts in het doel langs Hans plaatste, die op dat moment ietsje was uitgekomen en eigenlijk een terugspeelbal verwachtte.
Wat een beauty. Misschien wel de mooiste goal van de wedstrijd en hiervoor werd hij het hardst omhelsd en toegejuicht door Ronnie. Langs de zijkant werden de toeschouwers ook een beetje nerveus. Wat was dit? Guus werd hierop nog meer gecoacht door Patrick. Diezelfde Patrick speelde sober en gedegen en hield, door zich slim op te stellen, het veld lekker breed. Hij kreeg weliswaar weinig ballen, maar creëerde wel zo veel ruimte voor Guus, die zelf ook een keer voor het doel in een kansrijke positie kwam om te scoren. Maar dan wel in het doel van WV-HEDW. Achterin werd de boel verder goed dicht gehouden. Het sobere spel van Henkie en het iets forsere spel van Mark van B. droegen hier onder aanvoering van Edu zeker toe bij.
André maakte gelukkig voor de rust nog 2 – 4, zodat enigszins opgelucht de kleedkamer werd opgezocht, om eens even lekker met een kopje thee bij te komen van alle inspanningen van de eerste helft.

In de rust ontstond tussen de fans van Pancratius een heftige discussie over het spel van Patrick.
Heeft hij te weinig gelopen of wat heeft nou hij eigenlijk gedaan? Conclusie: "De fans van Patrick hebben verstand van voetballen." Ondertussen, tijdens de thee in de kleedkamer, maakten de wissels zich voor de tweede helft klaar. Henry voor Patrick, Jos voor Edu, Emile voor de licht geblesseerde André.

De tweede helft werd gestart op een wat beter kunstgrasveld. Dat had tot gevolg dat een van de wissels liever naar de wedstrijd keek op het naastgelegen veld, dan naar de verrichtingen van zijn eigen team. Maar dat even terzijde. WV-HEDW had ook drie nieuwe spelers in gebracht, waarvan twee zeer jeugdig. Ze startten dan ook zeer voortvarend en gingen op jacht naar een aansluitingstreffer. De fans werden ook al behoorlijk nerveus. Een paar aanvallen van WV-HEDW had hier al toe geleid. Zo ook een bal, die vanuit een voorzet onaangetast rakelings over grond voor de goal van Hans ging en volledig door alle spitsen werd gemist. Zelfs Jos wilde de spanning er nog even in houden, maar Hans redde bekwaam. Vanaf dat moment begon het kou lijden voor Hans en komt hij in dit verslag dan ook verder niet meer voor...
De bevrijding liet dan ook gelukkig niet lang op zich wachten. Emile was al een paar keer lekker doorgebroken. Uiteindelijke brak Ronnie prachtig kappend en draaiend door en werd even aangetikt binnen de 16. Strafschop! Even een van zijn kunsten overwegend, schoot hij toch lekker sober de bal de linkerhoek in. 2 – 5!
Kort daarop zorgde Emile door prachtig afgeven van René voor de 2 – 6. Mark van B. pakte eindelijk zijn eerste goal in vijf jaar maar eens even mee. Het had een doelpuntenfestijn kunnen worden. Ondanks zijn onuitputtelijke inzet op het middenveld slaagde Rolf er niet in te scoren. Mark van B. vond dat hij op zijn hoogtepunt moest stoppen en gaf de aanvoerdersband weer terug aan Edu. Edu zag kort daarop een prachtig ingeschoten vrije trap gekeerd worden door de lat. Kansen genoeg dus.
Ronnie bracht met een mooie steekpass René in stelling , die de bal eens even lekker het net injoeg. Om de druk nog meer te vergroten werd pinchhitter annex stormram Theonardo nog ingebracht voor René.
De keeper van WV-HEDW werd daardoor nog wat nerveuzer. Wat kan die "oude" man sprinten voor de goal langs.
Trouwens, onze nummer 14 heeft niet goed gekeken naar die andere nummer 14. Op niet te volgen wijze, geeft hij met de arm naar achteren, aanwijzingen en commentaren, die echt door niemand worden begrepen. Aan de kant dacht men zelfs aan een nieuw soort gebarentaal. Maar dat ook even terzijde.
Een monsterscore lag in het verschiet, nadat Ronnie zijn derde had gemaakt.
Uiteindelijk bleef het steken op 2 – 9. Een toch wel lekkere winst, die ervoor zorgt, dat we nu derde staan.
Gelukkig kon iedereen op tijd naar huis, zonder dat de een of andere overlaat de zak met kostbare spullen maar weer eens mee naar huis nam.
Volgende week weer op de Schuilhoeve en dan tegen Sporting Martinus uit Amstelveen.

ETF.

Zaterdag 26 november 2011
RKAVIC 5 - Pancratius 2

Wederom een wedstrijd tegen RKAVIC . Waar eerder dit seizoen het 4e team het tegen ons opnam voor de beker, troffen wij vandaag het 5e elftal van het Rooms Katholieke Amstelveense Voetbalclub Ignatius College. Ook in het verleden bleken deze wedstrijden aan de Escapade te Amstelveen geen garantie tot succes voor ons team. Meestal waren wij wel beter dan onze tegenstander, maar liet het doelpunten maken nogal te wensen over.
Helaas was de ziekenboeg niet verder uitgedund, dus de 7 geblesseerden bleven ook deze week aan de kant.
Ronald moest echter nog wat belletjes plegen om voldoende mensen op het veld te krijgen, maar dit lukte deze week wederom. Joao mocht weer het doel verdedigen en met een ijzersterke verdediging bestaande uit Hans, Edu, Mark van B. en Jos moest het toch mogelijk zijn om de 0 te houden. Voor het middenveld werd gekozen voor centrale duo Rolf en Ton. Links Wilhelm en rechts André. Voorin werden Ronnie en Emiel geposteerd. Langs de lijn het trio Henk, Ronald en Theonardo.
Na aanschouwing van onze tegenstander, waarbij de diverse kleuren aan broekjes en kousen vooral opviel, was de kans op onderschatting redelijker wijs aanwezig. Daarbij stond de wedstrijd onder leiding van een van de broers Anker en de Jiskefet sketch was compleet.

Mark van B. was bereid de eerste hoofdrol in de sketch op zich te nemen. Nadat het Edu niet was gelukt de bal met een sliding te onderscheppen en de rechterspits de bal ietwat gelukkig meekreeg, was het Mark van B. die besloot de voorzet die volgde, rigoureus weg te maaien. Helaas was alles wat hij raakte lucht en kon de RKAVIC spits de bal eenvoudig in de hoek langs Joao schuiven. Hiermee ging zijn wens om de een keer de nul te houden in rook op. Langs de lijn zat de schrik er goed in en men dacht al niet zo'n wedstrijd he.
Gelukkig nam Ronnie het team bij de hand en samen met Rolf creëerden zij diverse kansen. Op gelukkiger wijze kwamen wij op gelijke hoogte . Emiel werd na in hoge bal in de zestien geduwd in de rug en scheidrechter meester Anker wees resoluut naar de stip. Iets wat je in een uitwedstrijd weinig meemaakt. André was bereid dit buitenkansje te verzilveren. Vanaf dat moment hadden we niks meer te vrezen van onze tegenstander en was het wachten op onze doelpunten. Maar dat is toch moeilijker dan gedacht . Uiteindelijk lukte het Ronnie om ons op voorsprong te schieten. Met een droge knal met links in de korte hoek bracht hij ons op voorsprong. Nadat hij diverse teamgenoten al hopeloos zag falen in de afronding, was hij ook bereid om de de 1 - 3 in te schieten . Met een leuke solo bracht hij hiermee de ruststand op het scorebord. Emile presteerde het nog om een bal voor open goal richting de hockeyvelden te schieten. Excuus was, dat hij iets werd gehinderd door de uitkomende keeper. Nou vooruit.

In de rust liet Rolf zijn team in de steek door af te reizen naar Antwerpen en moesten wij Ronald in brengen. Henk was reeds ingevallen voor Hans.

In de tweede helft was er maar een ploeg die speelde en dat was Pancratius. Al bleven de doelpunten uit en duurde het nog tot diep in de tweede helft, totdat de score kon worden uitgebreid. Het was wederom Ronnie die zijn derde van de middag liet aanteken en hiermee onze geblesseerde topscorer Rene aan de kant liet zweten. Rene werd tot 1 doelpunt genaderd door Ronnie op de topscorerslijst en hij was bang zijn leidende positie uit handen te moeten geven. Echter zijn nachtmerrie werd bewaarheid toen Ronnie ook de vijfde van het seizoen en zijn vierde van de middag binnen schoot en hiermee gelijk kwam met Rene. Ondertussen speelde Joao en Mark van B, nog even een aflevering van comedy capers. Waar Mark werd gecoacht om de bal naar de zijkant weg te werken besloot hij om de bal toch maar terug te spelen naar Joao. Onze keeper schrok hier zo van dat hij de bal pardoes tegen de RKAVIC speler schot en daarmee zijn teamgenoot een niet te missen kans gaf en het tweede RKAVIC doelpunt maakte.
De laatste minuten werd er voor gekozen om Theonardo te brengen. Deze doelpuntenmachine liet de laatste weken op de trainingen al zien in een bloedvorm te verkeren. In de punt van de aanval geflankeerd door zijn neefje op links trok hij ten strijde. Binnen enkele minuten was het al raak. Neefje Ronald begon aan een van zijn befaamde rushes over de linker kant en trok de bal hard voor. Natuurlijk stond Theonardo op de juiste positie om de bal onberispelijk in te tikken. Echter in deze actie nam hij ook de keeper mee en besloot meester Anker de goal af te keuren. Nadat de keeper was uitgegraven, konden wij verder met de wedstrijd. Binnen 5 minuten was het wederom neefje Ronald vanaf links die de bal perfect klaar lag alwaar Theonardo stond te wachten. Hij schoof de bal uitstekend in de hoek en liet de 2 - 6 aantekenen. Een noodzakelijke overwinning tegen deze laag geklasseerde tegenstander. Volgende week moeten wij tegen de rode lantaarndrager WVHEDW, waarbij Rene hoogstwaarschijnlijk zijn positie als team topscoorder gaat kwijtraken aan Ronnie, Rolf of André.

Zaterdag 19 november 2011
Pancratius 2 - Buitenveldert 5

Paniek bij de technisch directeur Ronald, in de week waarin zijn held Johan C. voor schut werd gezet door de RvC, moest hij op zoek naar diverse invallers als gevolg van een ware blessure golf binnen het team. Mark M. werd afgelopen vrijdag geopereerd, Awet herstellend van een rib breuk, Rene verzwikte enkel, Maikel knie/ enkel, Jacob rechterhiel, Raymond ziek/zwak/misselijk en Mark K. een spierblessure. Daarbij namen Edu en Mark van B. een weekend vrij om met vrienden en/of familie op stap te gaan. 9 afwezigen moesten er worden opgevangen en een uur voor aanvang werd er nog hevig gebeld en ge-sms't om voldoende mensen op sportpark Schuilhoeve te krijgen. Uiteindelijk lukte het dan toch maar weer. We konden starten met onze vaste stand in doelman Joao. De laatste lijn bestond uit good old Hans, Mark alias Henk, Erwin en Wilhelm. Voor het middenveld werd gekozen links Ronald, Ronnie en Rolf in het midden en op rechts Patrick. Het spitsen duo deze middag bestond uit André en Walter. Langs de lijn bevonden zich als grensrechter aan onze kant Theo aan de kant van Buitenveldert werd gekozen voor Guus als grensrechter. Tijdens de wedstrijd werden de wissels aangevuld met Raymond en Paul.

Met een waterig zonnetje begonnen wij aan de wedstrijd tegen de ploeg aan de Boelelaan. Wij probeerden direct het initiatief te nemen, maar gezien de vele invallers ontbrak het aan de automatisme . Gelukkig bestond het elftal van Buitenveldert niet uit hoogvliegers, zodat zij geen gebruik konden maken aan de gewenningsperiode van Pancratius. Naarmate de eerste helft voorderde kwam er meer lijn in en konden wij elkaar beter vinden. Erwin gaf soeverein leiding aan zijn achterhoede en zorgde met een goede opbouw voor aanvoer naar het middenveld, zoals hij ook de drank aanvoer regelde in Gerlos begin dit jaar. Henk hield de spits simpel in bedwang en ook Hans en Wilhelm hadden weinig problemen met hun directe tegenstanders. De creativiteit moest komen van het middenveld met Rolf en Ronnie centraal en zij stelden hun team niet teleur. Waar eerdere pogingen nog in schoonheid strandden, was het Ronnie die de ban brak. Vanaf de linkerkant zette hij zijn actie in. Hij maakte zijn bekende beweging naar binnen en gebruikte de ruimte die Walter voor hem creëerde om de bal loepzuiver in de korte hoek te schieten. De voorsprong was een feit. Daarna was het Rolf die de bal onderschepte op het middenveld en voldoende ruimte kreeg om de bal vanaf een meter of 25 met zijn linkerbeen met de juiste curve in de bovenhoek te laten belanden. Een verdiende voorsprong van 2 - 0 namen wij mee naar de kleedkamer, nadat het ruistsignaal had geklonken.

In de rust de gebruikelijke omzettingen om zo iedereen voldoende speelminuten te geven. Ronnie werd vervangen door Paul, die zijn debuut maakte in ons team evenals Raymond die Patrick verving. Guus bleef op eigen verzoek nog even vlaggen.

In de tweede helft dezelfde aanvangsproblemen als in de eerste helft . Door de vele vervangingen moest iedereen nog enorm aan elkaar wennen. Al met al speelde het spel zich vooral af op de helft van Buitenveldert en was er geen vuiltje in de lucht. Dit gaf onze Henk voldoende vertrouwen om na 25 minuten in de tweede helft zich te laten vervangen, met het idee dat de drie punten al binnen waren. Helaas was dit niet het geval. De zoveelste omzetting in ons team werd ons bijna fataal. Vanuit een goed uitgevoerde counter knalde Buitenveldert vanaf een meter of 20 de 2 - 1 binnen. Onhoudbaar voor de overigens attent keepende Joao. Het was gewoon een schitterende doelpunt. Deze aansluitingstreffer gaf Buitenveldert voldoende vertrouwen om op weg te gaan naar de gelijkmaker. Deze kwam er helaas ook. Ditmaal vanuit een hoekschop die goed werd binnen geknikt door de Buitenveldert speler. Het leek erop dat wij puntverlies gingen leiden tegen deze laaggeplaatste tegenstander en daarmee de ambitie op een topklassering in de poule in de ijskast konden zetten. Echter een voordeel met een Duitser in je team is dat je gevaarlijk blijft tot de laatste minuut. Een schitterende voorzet van André werd op Bep Bakhuisiaanse wijze binnen gekopt door Der Walter. Hiermee bleven de 3 punten op Sportpark Schuilhoeve en staan wij keurig op een 4e plaats en kunnen wij ons weer richten op een top 3 klassering dit jaar. Grote dank gaat uit naar de gastspelers van vandaag Erwin (nog 5 wedstrijden dit seizoen!), Joao, Walter, Raymond en Paul. Sterkte voor de geblesseerden en voor de vakantieparkgangers hoop ik dat jullie een mooi weekend hebben gehad.

Mark K.

Zaterdag 12 november 2011
Ouderkerk 6 - Pancratius 2

Wederom een zaterdag met heerlijk weer die ons dit keer bracht naar Ouderkerk aan de Amstel. Alwaar de plaatselijke SV Ouderkerk ons ontving voor de 6e competitie wedstrijd van het seizoen. Het voordeel van mooi weer is, dat het spelersarsenaal een stuk groter is. Ons sterrenassemblee had eigenlijk maar drie afwezigen; Maikel, Raymond en Jacob. De volgende opstelling kwam uit de hoge hoed van TD Ronald: Hans werd tussen de palen geposteerd, waardoor de achterhoede bestond uit Guus, Mark K. en ja wel na een verhuizing van 6 weken stond onze rots in de branding Mark van B. weer in onze verdediging en Jos op links. Het middenveld werd gevormd door Wilhelm., Ronnie, Edu en André. Voorin het befaamde duo René en Awet. Teleurstelling was er bij Rolf, Mark H. en Ronald, die als reserve moesten beginnen.
In de ruime kleedkamer volgde iedereen met verontwaardiging de kledingkeuze van onze Jos. Waar Awet eerder al de trend had gezet met een thermobroek bij 16 graden Celsius, presteerde Jos het om onder zijn korte broek een zeer ruim vallende joggingbroek aan te trekken. De verklaring was een kuitblessure en de fysio had hem verteld deze kuit vooral warm te houden.
Nou Jos, wij doen gewoon sokken aan en dan blijft de kuit ook warm. Daarbij gezegd dat niet allen jij voor L*L loopt, maar wij als team ook niet echt het gevoel krijgen serieus genomen te worden door een tegenstander.
Het schitterende sportcomplex Ouderkerk bestaat uit 5 grasvelden en 1 kunstgrasveld. En jawel, helaas werd onze wedstrijd ingedeeld op het kunstgras. Wij begonnen goed en dicteerden vanaf het begin het spel . Helaas konden wij ons veldoverwicht niet in een voorsprong uitdrukken. Mede, omdat de individuele acties van ons spitsenduo in schoonheid strandden.
In de tegenstoot redde Hans ons een keer goed. De linksbuiten ging voor eigen succes en schoot de bal hard tegen hem aan. Vermakelijk was de discussie tussen de linksbuiten en de spits van Ouderkerk over het wel of niet afspelen van de bal. De spits van Ouderkerk was helemaal een speciaal figuur want op elke bal die een mede speler aanraakte had hij kritiek. Of hij was te hard, of te zacht, of te laag, of te hoog. Door het uitstekend verdedigen van Mark de Verhuizer, had deze spits zelfs nog geen enkele bal geraakt.
Geheel tegen de verhouding in kwam Ouderkerk op een onverdiende voorsprong. Vanuit een afgeslagen corner werd de bal vollerend terug gebracht richting doel. De bal vloog in de boven hoek langs de kansloze Hans. De tegenslag werd goed verwerkt en wij gingen op zoek naar de gelijkmaker. Er werd goed gevoetbald. Vooral op het middenveld Wilhelm, Ronnie en Edu probeerden onze spitsen voor het doel van Ouderkerk te zetten. Uiteindelijk was het André, die vanuit een prima opgezette aanval, de gelijkmaker op het scorebord bracht. Vanuit de rechtsmiddenpositie dook hij op voor de keeper van Oudenkerk en schoof de bal diagonaal langs de Ouderkerkdoelman. Dit werd ook de ruststand. Na het rustsignaal vlogen de spelers van Ouderkerk elkaar onderling in de haren. Natuurlijk maakte ook de spits deel hier deel van uit. Dit liep zelfs uit op een handgemeen, waardoor de sfeer in dit vriendenteam tot het vriespunt daalde.

De tweede helft startten wij met onze gouden schoen winnaars 2004 en 2011, namelijk Mark H. en Rolf. Jos gaf zijn kuit rust en ook André zocht de klant op i.v.m. de verplichte reservebeurt. Deze helft speelde zich voornamelijk af op de helft van Ouderkerk . Het lukte echter niet om dit veldoverwicht in doelpunten om te zetten. Ondanks verwoede pogingen van onder meer Wilhelm (3x!!) René en Awet. Uiteindelijk was het René, die de verdiende voorsprong op het scorebord zetten. Uit een ouderwetse scrimmage gaf zijn doorzettingsvermogen uiteindelijk de doorslag. Hij kon de bal hard halfhoog in het doel plaatsen. De keeper dreigde nog roet in het eten te gooien, maar de bal was te hard en dus onhoudbaar. 1 - 2!
Dit gaf ons aanleiding om te wisselen. Ronald trad aan in het strijdperk. Edu verliet het veld en daarmee de balans in ons elftal. Hierdoor ontstonden nog een aantal hachelijke situaties. Hans bleek een betrouwbare sluitpost en hij hield het vandaag op 1 tegentreffer. Vervelend was het duel waar Awet in belandde. Een ellenboog werd hard op zijn ribben geplaatst, waardoor hij jammerlijk de wedstrijd moest verlaten. Later bleek bij controle op de EHBO dat hij een zelfs een rib had gebroken.
Awet richt zich nu op de skitrip van 7 januari. Het team wenst hem van harte beterschap. Ook onze andere spits moest het veld verlaten. René had een dikke enkel opgelopen. Wij verwachten hen aanstaande zaterdag weer tussen de lijnen. Ook Beterschap!
Uiteindelijk wisten wij de drie punten uit Ouderkerk mee te nemen en met het komende programma kunnen wij weer omhoog kijken en zit een top drie positie weer in.
Mark K.

Zaterdag 29 oktober 2011
FC Almere 4 - - Pancratius 2

Zaterdagmiddag stond de topper tegen lijstaanvoerder Almere op het programma. Een ploeg die nieuw is in deze klasse, dus vooraf niks van bekend. Wel dat die wekelijks grote uitslagen neerzet. Jammer was dat Pancratius niet op volle oorlogssterkte aan de aftrap kon verschijnen. Onze vaste goalie Jacob ontbrak, en Maik en Edu moesten eveneens door diverse verplichtingen verstek laten gaan. Gelukkig werd Hans bereid gevonden de honneurs onder de lat waar te nemen.

Almere deed geen moeite om zijn ambities te verbergen. Hoewel de wedstrijd om half drie op het programma stond, was de thuisploeg reeds ver voor tweeën bezig aan de warming-up. Uiterlijk vertoon waar Pancratius niet bepaald van onder de indruk was. De thuisploeg begon furieus aan het duel zonder echt gevaarlijk te worden. Pancratius werd in de verdediging gedwongen maar probeerde via counters gevaarlijk te zijn. De eerste grote kans van de wedstrijd kwam via Ronald. Zijn harde schot met de linker werd goed gepareerd door de Almeerse doelman. Almere was gewaarschuwd. Ondanks het optisch veldoverwicht werd de thuisploeg onrustiger mede door goed verdedigend werk van Pancratius. Pancratius speelde compact en had weinig problemen met de jonge Almeerse ploeg. Het was jammer dat Almere halverwege de eerste helft toch op voorsprong kwam. Onoplettendheid werd afgestraft na een vrije trap. Via een boogballetje werd de uit zijn doel stormende Hans gepasseerd. Pancratius was geenszins uit het veld geslagen en deed goed mee.

In de tweede helft bouwde Almere de voorsprong snel uit. Na vijf minuten wist de Almeerse spits via een schuiver in de rechterhoek Joao, die inmiddels gearriveerd was, te verschalken. Na deze tegenvaller toonde Pancratius wederom zijn veerkracht. Via goed aanvalsspel werd Almere regelmatig teruggedrongen. Pancratius bleef echter via de counter gevaarlijk. Met nog twintig minuten te spelen kreeg Rolf niet waar hij recht op had toen hij als een volleerd slalomspecialist vier man passeerde. Zijn inzet werd echter niet in een treffer omgezet. Vijf minuten later was een perfecte pass niet aan René besteed. Vrij voor het doel miste hij jammerlijk waarbij hij deed denken aan de opgelegde kans die Edu een week eerder tegen RKAVIC verprutste. Het spel golfde op en neer en Almere raakte steeds meer geïrriteerd bij zoveel tegenstand. Zo kreeg Ronnie het regelmatig aan de stok met de Almeerse middenvelders die af en toe jacht maakten op zijn achillespezen. Aan de zijlijn had wisselspeler Hans een neus aan neus gevecht met een Almeerder. Een enerverende wedstrijd was het. Aan Pancratius zijde vochten Mark K, Mark H en Guus prachtige duels uit met de Almere spitsen. Al met al was de nederlaag geflatteerd te noemen. Tegen een weliswaar goede tegenstander had er meer in gezeten. Jammer van de twee tegentreffers maar Pancratius kon met opgeheven hoofd huiswaarts keren.
Wilhelm

Wat een weertje op deze zaterdagmiddag. Een heerlijk zonnetje met een aangenaam temperatuurtje van 15 graden. Ideaal voetbalweer.

Zonder problemen waren er 15 Pancratianen opgetrommeld, waardoor Raymond rust gegund kon worden voor de volgende wedstrijd, die wel ergens om zou gaan. Vandaag moest er namelijk in de beker worden gespeeld en wel tegen RKAVIC.
De eerste helft startten we om 14:30 uur met de volgende opstelling, Jacob op goal met achterin een geheel nieuwe verdediging, omdat Koot er ook wel eens naast mag staan, Van Baar inmiddels een verhuisbedrijf is gestart, omdat dat zo goed bevallen is allemaal.
Hans, Michael, Henk H en Guus zijn de verdedigers. Middenveld bestond uit Joss, Rolf, Edu & Bakker. Voorin speelden we met good & old André & Reneetje. Awet (zonder muts, met maillot), Koot & Willem stonden wissel. Ronnie sloot rond 14:35 uur aan als 4e wissel.

De eerste minuten speelden we wat afwachtend en lafjes, misschien enigszins onder de indruk van het feit dat deze tegenstander toch een klasse hoger speelt. Vanaf de kant zagen we echter dat wij echt niet voor deze tegenstander hoefden onder te doen, dus we gingen er even lekker voor zitten/staan. Amper 5 minuten onderweg raakte Joss geblesseerd en mocht Ronnie er alsnog in.
Het zonnetje scheen, de lucht was blauw, tegengoals kom maar gauw was een beetje het motto in het begin. Als teletubbies over het veld liepen we constant achter de feiten aan en bij de eerste beste vrije trap tegen, stonden we al achter. De bal werd richting de tweede paal geschoten, waar een RKAVIC-er vrij in kon koppen.
Daarna probeerden we iets meer te creëren voor de goal van de tegenstander, maar we konden de keeper van de tegenstander niet echt in gevaar brengen. Er ging vooral heel veel fout in de eerste helft. De 2 - 0 liet dan ook niet lang op zich wachten. Het meeste gevaar kwam via de flanken, maar deze keer ging het door het midden…de bal werd hoog ingebracht en de bal viel precies tussen twee verdedigers van ons op randje 16 met Jacob uit zijn goal. Omdat de bal een beetje bleef 'hangen' kon Jacob hem niet pakken/koppen/vangen en onze verdedigers wisten ook niet echt wat ze ermee moesten. De spits van RKAVIC helaas wel en de tweede goal geschiedde. Vlak voor rust stuurde Henk, die wel een goede 1e helft speelde, de bal diep op Rolf die hem fantastisch binnenschoot met buitenkantje links. 1 - 2 was de ruststand.

In de kleedkamer is vervolgens de basis gelegd voor de succesvolle tweede helft. Omdat we moeilijk René de schuld kunnen geven en ook Koot niet de hemel in willen prijzen, zeggen we dat het aan de sinasappelen lag! Raymond had nog even snel een netje gehaald en ze werden vakkundig en vers in stukjes gesneden met zijn Butchers Knife!
Zoals gezegd kwam Koot in het veld en ging Renéetje eruit. Zoals goals niet tellen bij bekerwedstrijden, tellen wisselbeurten ook niet, dus Bakker, René kan eventueel gewoon weer gewisseld worden zaterdag! Verder kwamen Willem en Awet ook in het veld, ging Hans vlaggen en trok Henk een jackie aan.

Met de sinasappels in de benen stond het zomaar 2 - 2. Een mooie aanval werd vakkundig afgerond door Rolf. De tegenstanders begonnen al een beetje geïrriteerd te raken. Net als Guus overigens, die de pech had de 2e helft linksback te staan en zo te dicht bij de kritische stuurlui van Pancratius in de buurt kwam, met menige kutbal als gevolg.
Bij afwezigheid van Raymond, schoot Edu eens een vliegtuig uit de lucht bij de eerste vrije trap in de tweede helft. Vlak daarna werd Awet mooi diep gespeeld en die bleef erg kalm voor de keeper en schoot beheerst binnen! Euforie langs de kant!
Vlak daarna mocht zelf André zijn goaltje meepikken, toen er onzelfzuchtig een balletje breed werd gelegd voor de goal. 2 - 4.Toen gingen we iets teveel op de lauweren rusten en werden we weer een beetje naar achteren gedrongen door onze tegenstander met hier en daar wat vervelende overtredingen en een scheids, die overigens verdacht veel op Chriet Titulaer leek, die ook niet echt in het voordeel van onze 'sterren' floot. Tenslotte bracht een aanval over links de 3-4 op, die eerlijk gezegd fantastisch werd ingeschoten/gemikt door de spits van de tegenstander.
Toen werd het dus toch nog spannend en ging het spel op en neer. Een gelijkspel zou voldoende zijn, maar je wil natuurlijk het liefste winnen.
Bij een corner van de tegenstander ging de bal er niet in en als je zelf niet scoort, dan gaat hij er aan de andere kant wel in zeggen ze altijd.
Edu kwam helaas niet helemaal uit met zijn stappen, toen Awet hem op een presenteerblaadje voor de lege goal zette. Als zijn lul zo lang was als zijn benen, dan had die hem er ingetikt, zeg maar. Jacob haalde tussendoor ook nog met een katachtige reflex de bal uit onze goal!
Uit 1 van laatste aanvallen van de tegenstander kregen we helaas toch nog het deksel op de neus c.q. de bal op de hand van Edu. Chriet zag er een strafschop in en deze werd hard in de hoek geschoten. Jacob zat in de goede hoek, maar daar koop je natuurlijk niks voor.
Wie dacht dat de wedstrijd al over was, had niet meer op Ronald Bakker gerekend. De speler die voornamelijk uitblinkt op trainingen en de eerste helft al weggestuurd had moeten worden voor een ouderwetse Bakker-charge, gaf de bal goed voor, waarbij Rolf de bal fantastisch aannam en Pancratius zelfs nog naar de 4 - 5 winst schoot! Lekker een ronde verder!

Volgende week uit naar Almere! Naar de stad waar mannen echt uitkijken naar de zaterdag, naar het potje voetbal, aangezien ze thuis met een enorme kroost zitten in een huis wat in A'dam het dubbele kost.(waarom woon je anders in Almere?).

Tot zaterdag!

Raymond H.

In de rust de nodige omzettingen. Raymond vertrok richting Friesland en Rolf nam zijn plaats in. Ronald, die nog niet fit genoeg was door zijn heupblessure, gaf zijn plekkie aan Jos.
In de tweede helft gingen wij nadrukkelijk op zoek naar de gelijkmaker. Met Rolf en Jos ontstond er wat meer dynamiek op het middenveld . Het gevaar bleef echter komen vanuit de counter van Aalsmeer. De verdedigers moesten hierdoor diverse malen adequaat optreden, soms gesteund door de attent keepende Jacob. Naarmate de vermoeidheid toenam, werd ook de sfeer wat grimmiger. Wilhelm en Edu kregen het aan de stok met de tegenstander en van Aalsmeerzijde kant werd wat te enthousiast gereageerd op een duel van Ronald. Door het nadrukkelijker 1 op 1 spelen van Pancratius, kregen wij toch wat wij verdienden, namelijk de gelijkmaker. Vanuit de ingooi van Jos ontving Mark K. de bal en na het wel of niet raken van die bal met de hand, speelde hij de bal door naar de naar binnen gekomen René. Hij plaatste deze bal feilloos met buitenkant recht in de verre hoek.
De verdiende 2 - 2 stond op het scorebord. In de slotfase kreeg Awet nog een goede mogelijkheid na een mooie actie van Rolf. Door de waarschijnlijk te strakke maillot kon hij niet goenoeg vaart aan de bal meegeven en werd de bal door de Aalsmeer verdediging van de lijn gehaald. Het bleef hierdoor bij 2-2.

Volgende week kunnen wij ons plaatsen voor de 2e ronde van de beker door minimaal gelijk te spelen tegen RKAVIC. Verwachte tempratuur is maximaal 13 graden Celsius, dus Awet misschien al handschoenen?
Mark K.

Zaterdag 1 oktober 2011
Pancratius 2 - Amstelveen 6

Op de warmste 1 oktober ooit gemeten stond de topper in de reserve 5e klasse op programma het geroutineerde Pancratius 2 tegen het jeugdige Amstelveen 6. Met als belangrijkste afwezige Jacob. Hierdoor sond Raymond vandaag tussen de Badhoevedorpse palen. Hij koos voor deze positie, omdat de Dam tot Dam loop een dusdanige aanslag was op zijn fysieke gestel dat twee weken herstel niet voldoende bleek, voor deze jonge teamgenoot. De schoenkeuze van Raymond tijdens deze beruchte trimloop was misschien wat ongelukkig. Zaalvoetbalschoenen staan niet echt bekend als schoenen waarop je 16 km kan hardlopen.
Ronald koos in de verdediging voor routine, zodat na het bekend maken van de links en rechtsback (Hans en Maikel) de totale leeftijd in jaren van de verdediging al de honderd had gepasseerd. Daarbij bestond het centrum van de verdediging uit twee jonkies Edu en Mark K. Op het middenveld werd gekozen voor Guus op rechts, Rolf en André in het centrum en de debutant als Pancratiuslid Jos op links. Voorin het duo René en Awet. Langs de kant was plaats voor Mark H. en Ronald.
Terwijl het zonnetje lekkere scheen, de toeschouwers zich goed hadden ingesmeerd en hun handdoekje hadden neergelegd, ving de wedstrijd aan op het abominabele veld 4. Het veld was bestrooid met een laag zand, terwijl het gras veel te hoog stond. Dit was een extra moeilijkheid voor het technische Pancratius.

De aftrap werd genomen door de Amstelveense gasten en zij hanteerden meteen de lange bal op hun snelle spitsen. Wij bleven voetbaltechnisch goed bij, al speelde het veld ons al snel parten, toen wij er voetballend uit wilden komen. De driehoek Raymond, Mark K. en Edu strandde helaas bij de ex SDZ speler. Hij liet eerst de bal van zijn voet springen, schoot daarna in de grond om vervolgens bij zijn derde - na wat later bleek laatste - poging om de bal onder controle te brengen, de bal weer verkeerd te raken. De Amstelveense aanvaller kreeg van hierdoor een niet te missen kans. Een 0 - 1 achterstand was het resultaat.
Vanuit de counter bleef Amstelveen gevaarlijk, terwijl wij nog geen gevaar konden stichten. Twee diepe ballen waarbij onze buitenspelval jammerlijk faalde, bracht Amstelveen op een comfortabele 0 - 3 voorsprong. Het resulteerde er wel in dat het strijd plan van Pancratius werd aangepast. Hans moest jammerlijk met een blessure het veld verlaten. Mark H. kwam op de linksbackpositie, Maikel verhuisde naar de rechtshalf en Guus werd rechtsback. Edu nam de rugdekking voor zijn rekening en Mark K. schoof door naar het middenveld op wat sneller druk te kunnen geven op de tegenstander. Hierdoor namen wij het initiatief in de wedstrijd. Dit resulteerde en een paar mooie aanvallen, waarbij ons het geluk ontbrak om de achterstand reeds voor de rust te verkleinen. Een prachtige vrije trap van Edu sprong binnenkant paal het veld weer in en uit een schitterende aanval knalde René eveneens op de binnenkant van de Paal. Amstelveen bleef in de counter gevaarlijk, maar Raymond of de verdediging waren voldoende attent om ons voor een grotere achterstand te behoeden.

In de rust werd afgesproken om hetzelfde strijdplan te hanteren. Er werd zelfs gesproken over het inbrengen van Theonardo, maar gezien de warmte leek ons dit geen goed idee.
In de tweede helft was er maar een ploeg die voetbalde: Pancratius 2.
Amstelveen bleef op de counter loeren. Het lukte echter maar niet om de goede aanvallen af te sluiten met een doelpunt. De laatste balaanname was ongelukkig of de doelman stond in de weg. Toch kwam de 1 - 3 er. Een mooie aanval over links bracht de bal via René naar André die op de rand van de zestien de bal in de hoek schot. Een prachtige goal. Het geloof kwam terug bij onze ploeg en de jacht op de aansluitingstreffer werd geopend. Helaas werd deze droom in de kiem gesmoord. Tijdens een fantastisch duel op het middenveld, waarbij Mark K. op een knie met de bal aan de voet al rondjes draaiend de Amstelveen speler het bos in stuurde, wilde hij deze actie afsluiten met een panna. Helaas ging het fout bij de panna waardoor de bal simpel in de voeten werd geschoven van de tegenstander en deze heel onsportief meteen er met de bal vandoor gingen en ondanks dappere pogingen van zowel Edu, Guus en Raymond ook nog eens de 1 - 4 binnen schoot. Dit deed het moraal binnen de ploeg breken. Vlak daarna kregen zij ook nog een kans op 1 - 5. Raymond wist dit weer te voorkomen. Nadat wij ons enigszins hadden herpakt, verkleinden wij de achterstand. Vanuit een corner wist Mark K. de bal bij de eerste paal in te koppen en was het Ronald die met zijn eerste balcontact via zijn navel de 2 - 4 binnen drukte . Er kwam een beetje hoop in de ploeg, met ondermeer fantastische acties van Maikel aan de rechterkant, waarbij hij zowel de linkshalf als linksback diverse keren uitspeelde. Wij probeerden nogmaals de aansluitingstreffer binnen te schieten. Dit lukte jammerlijk niet. De 2 - 5 in de laatste minuut is voor de statistieken.
Al met al een goed spelend Pancratius, dat het op snelheid in de counter moest afleggen tegen een jeugdige tegenstander. Hierdoor kunnen wij nu in de luwte werken naar het kampioenschap, omdat de ogen niet direct meer gericht zijn op ons.
Mark K.

Openingsouverture aan het Olympiaplein. Onze duurste uitwedstrijd voor 3 euro per uur aan parkeergeld. Een bijna voltallige selectie was aanwezig om Swift 14 partij te bieden. Deze groep ex-hockeyers troffen wij 2 jaar geleden ook al. Toen nog zeer onervaren en niet altijd op de hoogte van de voetbalspelregels. Echter, afgelopen seizoen was dit team bijna kampioen geworden in de 5 klasse. Een tegenstander dus om rekening mee te houden. Als basisopstelling werd bij ons team gekozen voor Jacob op doel, achterin Hans, Mark van B., Mark K. en Guus. Het middenveld Ronnie, Wilhelm, Rolf en André. Het succesvolle spitsen duo Ray en René werd gehandhaafd. Langs de kant stonden Edu, Maikel, Awet en Ronald.

Onze start was voortvarend ondermeer door de "broer" van Danny Landzaat die bij Swift in de verdediging stond. Na een goede aanval bracht André de bal met een harde voorzet voor het doel en kopte de Swift verdediger de bal snoeihard langs zijn verbouwereerde keeper. Hiermee kwamen wij binnen 5 minuten op 0 - 1. Swift herstelde zich van deze telerstelling en vooral met lopende mensen vanuit het middenveld werden wij bestookt. Het lukte ons enkele malen de aanval te onderbreken en vanuit de tegenstoot gevaarlijk richting het Swift doel op te rukken. Een doelpunt leverde dit niet op, omdat de eindpass vaak niet goed was. Swift kwam op gelijke hoogte door een goede aanval, waarbij vanaf rechts de Swift-aanvaller alleen voor Jacob verscheen en onberispelijk inschoot. Even later kwam Swift zelfs op een voorsprong. Ietwat ongelukkig optreden van Jacob leverde de Swift aanvaller een herkansing na een schot op doel. Al had de goal afgefloten kunnen worden voor het aanvallen van de keeper. Voor de rust konden wij gelukkig nog gelijk komen en hoe. Een strakke voorzet van links door Raymond werd door Rolf op Bergkampiaanse wijze uit de lucht geplukt en met een vloeiende beweging langs Swift verdediger gehaald, waarna Rolf de bal langs de keeper schoof.

In de rust werden de nodige wissels ingebracht waardoor Edu, Maikel en Awet het team kwamen verstreken en Mark van B., Hans en Raymond er naast kwamen te staan.
Mede door een goed georganiseerd middenveld konden wij eerder druk zetten en zo brachten wij de Swift opbouw in de problemen. Awet pakte een bal op op het middenveld en zag de Swift keeper te ver voor het doel staan. Met een boogbal verschalkte hij de keeper, 2 - 3. Even later breidden wij de voorsprong nog uit. Wederom schoot Awet, nu via een Swift verdediger, op doel. De van richting veranderde bal was te moeilijk voor de keeper en verdween de bal in het Swift doel. 2 - 4! Swift probeerde nog van alles, maar de keren dat zij oog in oog met Jacob kwamen te staan, was hij een te lastig obstakel voor hen. Hij hield zijn doel keurig schoon met enkele goede reddingen. Raymond leek de 2 - 5 gemaakt te hebben, maar na een goed gesprek tussen scheidsrechter en grensrechter werd het doelpunt afgekeurd. De altijd objectieve Mark van B. Bevestigde later dat het inderdaad buitenspel was. De 2 - 5 kwam toch op het scorebord. Door wat geklungel binnen de Swift defensie stond Rolf op 1 meter van de doellijn tegenover een hulpeloze keeper. Rolf kende geen genade een verdubbelde zijn productie in dit duel. Hiermee startten wij voor pas voor de tweede keer in ons bestaan met een overwinning bij de seizoensopening. Hopend op een goed vervolg bij de komende wedstrijd tegen SCW 4, die verrassend, met maar liefst 7 - 1, won.

Mark K.

2 september 2011. Bekerwedstrijd tegen SCW 4

De eerste wedstrijd in het seizoen 2011-2012. Een bekerwedstrijd tegen een tegenstander, die we ook in de competitie tegenkomen. Een beetje intimiderend met luide muziek(?) uit hun kleedkamer en gemiddeld zo'n 15 jonger dan ons team…
En dat op een hete en zonnige zaterdagmiddag. Als Pancratius 2 (ja, ja) namen wij het op tegen SCW 4 met de volgende 11:
Rob, Maikel, Edu, Mark van B. en Mark Henk achterin. Een middenveld met Jerry, Rolf, Awet en Andrécute; en voorin Raymond en René.

Al snel bleek dat hun muziek net zoveel kwaliteit had als hun voetballend vermogen. Dit was dus een potje dat we winnend zouden moeten kunnen afsluiten. Raymond liet zich goed terugzakken uit de spits. Op die manier was hij goed aanspeelbaar en kon kaatsen naar wie hij wilde. Links op Jerry of rechts op André in de diepte. Maar ook kort naar Rolf of Awet en voorin naar René.
Het was dan ook Raymond die de score opende. Een lange doeltrap van Edu zorgde ervoor dat René op de keeper afkon.
Over de kansen van René komt nog een apart verslag, omdat anders dit verslag anders te lang wordt.* Het kwam erop neer dat Raymond de bal beheerst langs de keeper schoot. Rob hoefde zich één keer te bewijzen op een kopbal en deed dat met verve (en met één vuist). Via André, Awet en opnieuw Raymond liepen we gemakkelijk uit naar 4 - 0.

In de rust werd de muziek van SCW nog opzwepender en het bleek te werken. Ondanks dat Willem, Ronald (onze stijve linkspoot) en Jerry erin kwamen voor Mark H., André en Mark van B.
Mede door een eigen goal van Edu, met de opmerking: "Heb je nou gezien hoe het moet?" kwamen ze zels terug tot 4 - 2.
Zou het dan toch nog spannend worden? Nee, niet echt! In de tweede helft scoorde Raymond 5 - 2 en geloof het of niet René de
6 - 2. Dat het nog 6 - 3 is geworden, is leuk voor de statistieken en is ook de eindstand.

* De Kansen van René. We houden het maar kort, dit extra verslag…
Het was niet (of juist wel) zijn zaterdag. Hij kon de Pancratius 2/3 geschiedenisboeken in door ongeveer 10 goals te scoren
(per helft welteverstaan). Hij deed het echter niet.

Daarom een aantal stellingen WAAR of NIET WAAR inzake de voorspellingen voor dit seizoen:

- Positief is dat we heel veel kansen creëerden, dit geeft hoop voor komend seizoen.
- René kan de doelpunter beter in de competitie scoren dan in een wedstrijd die we toch wel makkelijk wonnen, want dan worden we    kampioen.
- Hij leert er van en scoort de volgende keer wel meer dan één.
- Door het zonnige weer heeft René nu een kleurtje heeft op zijn gezicht.
- Na het missen van al die kansen zou René een kleurtje op zijn gezicht moeten hebben.
- We hebben nu (nog meer) argumenten om hem rechtshalf te zetten.
- Onze keepersvloek is opgeheven met de komst van Jakob.
- Bakker heeft (sociaal) contact met een vrouw dit seizoen en gebruikt daarbij meer dan alleen zijn linkerbeen, zoals nu in het veld.
- Mark H. speelt meer dan 5 wedstrijden en raakt niet meer geblesseerd dit seizoen.
- Hans neemt meer dan 100 slidings komend seizoen.
- Guus geeft dit seizoen minder k*t ballen.
- Awet krijgt een kans in de spits.
- Mark van Baar scoort dit seizoen en niet met buitenkantje rechts.
- Ronnie blijft onder de 100 kilo dit seizoen.
- Theo vlagt dit seizoen eerlijk.
- Er wordt geen commentaar meer gegeven op Frank.
- We gaan voor het kampioenschap!

Mail je antwoord naar Frank

Mark H.